Alaüddin-i Sabir hazretlerinin en büyük talebesi Åžemseddin-i Türki idi.
Bu zat, Kalyar faciasından yedi sene sonra, on kiÅŸiyle birlikte Acühan beldesine geldi.
Maksadı, Feridüddin Genc-i Åžeker hazretleriyle tanıştırmaktı.
GörüÅŸüp tanıştılar.

Genc-i Åžeker hazretleri, Åžemsüddin-i Türki'ye;
- Siz gidip Alaüddin Sabir'e teslim olun, buyurdu.

Onlar;
- Peki efendim, deyip Kalyar'a müteveccih yola çıktılar.

Kalyar'a geldiklerinde, Alaüddin-i Sabir hazretleri aÅŸk-ı ilahi ile kendini ve her ÅŸeyi unutmuÅŸtu.
Kendine geldiÄŸinde, yanında Åžemsüddin-i Türki'yi görüp sordu:

- Seni, hocam Genc-i Åžeker mi gönderdi?
- Evet efendim.

Hocasını kastederek;
- Rabbimin güneÅŸi semadadır, benim güneÅŸim ise yerde, buyurdu.

Ardından;
- Ey Åžemsüddin! Kalk, Anber ÅŸehrine git ki, orada müminlerle kâfirler harbediyor. Senin yardımınla fetih müyesser olur. Aynı gün ben de ahirete göçerim, buyurdu.

Åžemsüddin aÄŸlayarak;
- Efendim! Siz vefat ederseniz, biz yetim kalırız. Hem o gün yanınızda kimse bulunmazsa, cenaze hizmetinizi kim yapar? dedi.

Cevaben;
- Siz yaparsınız. Büyüklerin ruhları da size yardım ederler, buyurdu.

Åžemsüddin gidip harbe girdi.
Zaferden sonra geri döndü.
Kalyar'a vardığında, Alaüddin-i Sabir hazretleri Rabbine kavuÅŸmuÅŸtu gerçekten.

Cenazesini yıkamak isteyince, gaibten bazı kimselerin bu hizmeti yaptığını gördü. Her iÅŸ kendiliÄŸinden yapılıyor, ama yapanları göremiyordu.