Alaüddin-i Sabir hazretleri zamanında Hindistan'da Ganj nehri'nin üzerine bir kanal yapılması düÅŸünülmüÅŸtü.

Ä°stiÅŸarelerden sonra karar verildi.
Ve başladı hazırlıklar.

Fakat plana göre, bu zatın dergâhından geçiyordu kanal.
Bunun için de, yıkılması gerekiyordu dergâhın.
Müslümanlar hiç razı olmadılar.
Ama bu karara da mani olamadılar.

Bir ingiliz mühendise verilmiÅŸti inÅŸaat.
Ve çalışma baÅŸladı.
Çadırını, dergâhın yakınına kurdu mühendis.
Dergâhın yıkımına bir gün kalmış ve o gece yatağına yatmıştı ki, çok feci bir vaziyette uyandı sabahleyin.

Zira çadırın orta direÄŸinde, baÅŸ aÅŸağı ve baÄŸlı vaziyette bulmuÅŸtu kendisini.
Halbuki hiç giren de olmamıştı çadırına.

Yardımcıları gelip, çözdüler adamın baÄŸlarını.
Ve tahmin ettiler bu iÅŸin sebebini.

Kendisine;
- Bu dergâhın sahibi Evliya bir zat olup, Allah katında çok itibarı vardır. Dergâhı yıkmaktan vazgeçin ki, bu, o Veli'den size bir ikazdır, dediler.

O da kabul edip, düzeltti planını.
Yıkmadı dergâhı.

Evet, bu büyük zatlara kim zarar vermek istemiÅŸse, muhakkak kendisi zarar görmüÅŸ ve piÅŸman olmuÅŸtur yaptığına.

BÄ°R ÅžEY MUHAKKAK Ä°SE…

Bu zat, bir gün sevdiÄŸi bir talebesine;
- Evladım, bir şey muhakkak ise, onu oldu bil, buyurdu.

Delikanlı sordu:
- Muhakkak olan nedir ki hocam?
- Ölümdür. Ölümden kurtuluÅŸ yok. Ama muhakkak olan bir ÅŸey daha var.

Genç merak etti:
- O nedir efendim?
- Pişmanlık. Herkes pişman olacak ahirette.