Abdullah-ı Dehlevi "rahime-hullahü teâlâ", sülale-i Resuldendi.
Henüz dünyaya gelmeden babası rüya gördü Onun hakkında.

Hazret-i Ali "radıyallahü anh" ona rüyada;
- Allah, sana bir oğul verecek ki, büyüdüğünde yüksek bir Veli olacaktır. O doğunca, ismini Ali koy, buyurdu.

Amcasına da Resulullah Efendimiz "aleyhissalatü vesselam" rüyada görünüp, bir oğlu olacağını müjdelemiş ve;
- O çocuğun ismini Abdullah koy, buyurmuştu.

Nihayet o bahtlı çocuk doğdu.
Ona, hem Ali, hem de Abdullah ismini verdiler.

BENİ KABUL EDİNİZ

Yirmi iki yaşında Mazhar-ı Can-ı Canan hazretlerini tanımakla şereflendi.

Henüz ilk görüşmede;
- Beni de talebeliğe kabul edin, diye rica etti kendisine.

Büyük Veli;
- Kabul ederiz, ama bizim yolumuz zordur. Bu yol, tuzsuz taş yalamaya benzer. İstersen, kendine zevkli ve şevkli bir yol ve üstad bul, Ona tâbi ol, buyurdu.

Ama genç Abdullah;
- Efendim, ben sizi istiyor, kabul buyurmanızı gönülden diliyorum, dedi.

O zaman;
- Pekâlâ kabul ettik, buyurdu.
Ve yetiştirip, mutlak icazet verdi kendisine.

HERKESE ACIRDI

Bu zatın bir hâkim komşusu vardı.
Ama bu zatı sevmiyordu.
Aleyhinde konuşur, gıybetini yapardı.

O, bir gün bir suçtan hapse düştü.
Abdullah-ı Dehlevi hazretleri bunu işitince çok üzüldü ve uğraşıp çıkardı onu hapishaneden.
O kimse insafa geldi.
Tövbe edip, talebesi olmakla şereflendi.