Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ", bir gün dere kenarında abdest alıyordu ki, biraz ötede bir kadın iliÅŸti gözüne.
Bir kere baktıysa da, hemen kapattı gözünü.

Kendi kendine;
"Kim bu kadın, bu tenhada ne arıyor?" diye düÅŸündü.

O böyle düÅŸünürken, kadın;
- Ey Zünnun! Benim sana hüsn-i zannım vardı. Takva ehli bir kiÅŸi bilirdim. MeÄŸer yanılmışım, dedi.

Bu, garibine gitti büyük Veli'nin.
"Muhakkak bir hikmeti var" dedi içinden.

O böyle düÅŸünürken, bu defa da;
- Ne zannettin, tabii ki hikmeti var. Zira takva sahibi olsaydın, bir yabancı kadına bakmazdın. Ve eğer Velilikten nasibin olsaydı, Rabbinden gayrı biriyle ilgilenmezdin. Evet isteyerek bakmadın. Ama Veliler bunu da yapmazlar, dedi.

Sonra kayboldu gözden.
Bu vak'a, garip gelmiÅŸti Zünnun hazretlerine.

"Bu, ilahi bir ikaz. O, bir insan deÄŸil, melekti muhakkak. Rabbim, öÄŸüt vermeye gönderdi onu bana" dedi içinden.

KÜFÜR ÇABUK YAYILIR

Bu zat, bir sohbetinde;
- Küfür çabuk yayılır. Küfre Dur! demek çok zordur, buyurdu.

- Neden zordur efendim? dediler.
- Çünkü nefis, ÅŸeytan ve kötü arkadaÅŸ, el ele vermiÅŸ insanı yoldan çıkarmak için uÄŸraşıyorlar. Bu akıntıya kapılmamak imkânsız gibidir.

- Peki ne yapalım hocam?
- Ä°yilerle beraber olun. Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "KiÅŸinin dini, arkadaşının dini gibidir" buyuruyor.

Åžöyle özetledi:
- Bu zamanda ve her zamanda kurtulmanın bir tek çaresi vardır ki, o da iyi arkadaÅŸ edinmektir.