Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin talebesinden biri yolda gidiyordu ki, bir ara hocasını görür gibi oldu yanında.

Hocası kendisine;
- Çabuk uzaklaÅŸ buradan. Haramiler kafileyi basacaklar! buyurup kayboldu gözden.

O, bu emirle hızla uzaklaştı kafileden.
Hakikaten soyguncular bastı kafileyi.
Bir tek o kurtulmuÅŸtu yolculardan.

ÅžU TARAFA GÄ°T!

Talebeden biri de ÅŸöyle anlatıyor:
Ben hocamı henüz tanımıyorken bir gece rüyada gördüm kendisini.
Beni Delhi'ye davet etti.
Halbuki Delhi'den çok uzaktı benim yerim.

Ama öyle çok sevmiÅŸtim ki, bir an önce görmek istiyordum kendisini.
Artık dayanamayıp, o gün yola düÅŸtüm.
Ama yolu ÅŸaşırıp, çok uzaklara gitmiÅŸim.
Hiç tanımadığım yerlerdi.

Kendi kendime; "Ne tarafa gitsem?" diye düÅŸünüyordum ki, rüyada gördüÄŸüm o mübarek zat önüme çıktı birden.

Eliyle iÅŸaret edip;
- Åžu yöne git! buyurdu.
Ve kayboldu gözden.

Ben o yöne gidince buldum doÄŸru yolu.

Huzuruna varınca, tebessüm edip;
- Yolda olanı kimseye söyleme! buyurdu.

BaÅŸüstüne efendim, dedim.
Ve bir daha ayrılmadım yanından.

ÖÄžRENMEK FARZDIR

Bu zat, nasihat isteyen bin gence;
- Evladım, Ä°slâmiyeti öÄŸrenmek farzdır. ÖÄŸrenmeyen günaha girer. ÖÄŸrenmeye ehemmiyet vermezse, imanı gidebilir.

Åžöyle devam etti:
- Nefsine uyan haram işler. Haram işleyen, alışır. Alışınca zevk alır. Zamanla ehemmiyet vermez olur. Harama ehemmiyet vermeyince de imanını kaybeder.