Abdullah- Dehlevi hazretlerinin vefatı yaklaşınca, talebelerine vasiyet olarak;
- Evlatlarım, kalbinizde Allah dostlarına olan sevgiyi çoÄŸaltın. Güzel ahlak ile amel edin. Allah'ın kullarına hizmeti ibadet bilin, buyurdu.

Ve tembih etti:
- Ölürsem, cenazemin arkasından ÅŸu beyti okuyun:

Kerimin huzuruna, azıksız geldim.
Ne iyi amelim var, ne ibadetim.
Kerimin huzuruna azıkla gitmek.
Bundan daha çirkin birÅŸey yok derim.

Vefatı yaklaşınca dostlarını çağırıp;
- KardeÅŸlerim, halis mümin odur ki, kalbi, Rabbinin sevgisiyle yanar. O, bilmediÄŸi bir aÅŸkla ÅŸaÅŸkın haldedir. Yemek içmek düÅŸünmez, gözünün yaşı dinmez. Günahlarından utanıp, başını yerden kaldıramaz, buyurdu.

Åžöyle devam etti:
- Halis mümin, bir iÅŸ yapacağı zaman günah olmasın diye çırpınır, titrer. Her nefeste Rabbini anar. Tek bir dakikasını gafletle geçirmez. Herkesle iyi geçinir, münakaÅŸa etmez.

Derin bir nefes aldı:
- KardeÅŸlerim, halis mümin odur ki, bir kalbi incitmekten korkar ve çekinir. Kimseyi gıybet etmez. Ahirette hesaba çekileceÄŸini hatırından çıkarmaz.

DÜNYADA EN GÜZEL ÅžEY

Bir gün de cemaatine:
- Bu dünyada en güzel ÅŸey nedir, bilir misiniz? diye sordu.

- Bilmiyoruz efendim, dediler.
- Dünyada en güzel ÅŸey, dünyaya düÅŸkün olmamaktır, buyurdu.

Ve sordu yine:
- Altın'dan kıymetli olan şey nedir, bilir misiniz?
- Bilmiyoruz, nedir efendim?

- O altını başkasına vermektir.