Abdullah- Dehlevi hazretlerinin vefatı yaklaşınca, talebelerine vasiyet olarak;
- Evlatlarım, kalbinizde Allah dostlarına olan sevgiyi çoğaltın. Güzel ahlak ile amel edin. Allah'ın kullarına hizmeti ibadet bilin, buyurdu.

Ve tembih etti:
- Ölürsem, cenazemin arkasından şu beyti okuyun:

Kerimin huzuruna, azıksız geldim.
Ne iyi amelim var, ne ibadetim.
Kerimin huzuruna azıkla gitmek.
Bundan daha çirkin birşey yok derim.

Vefatı yaklaşınca dostlarını çağırıp;
- Kardeşlerim, halis mümin odur ki, kalbi, Rabbinin sevgisiyle yanar. O, bilmediği bir aşkla şaşkın haldedir. Yemek içmek düşünmez, gözünün yaşı dinmez. Günahlarından utanıp, başını yerden kaldıramaz, buyurdu.

Şöyle devam etti:
- Halis mümin, bir iş yapacağı zaman günah olmasın diye çırpınır, titrer. Her nefeste Rabbini anar. Tek bir dakikasını gafletle geçirmez. Herkesle iyi geçinir, münakaşa etmez.

Derin bir nefes aldı:
- Kardeşlerim, halis mümin odur ki, bir kalbi incitmekten korkar ve çekinir. Kimseyi gıybet etmez. Ahirette hesaba çekileceğini hatırından çıkarmaz.

DÜNYADA EN GÜZEL ŞEY

Bir gün de cemaatine:
- Bu dünyada en güzel şey nedir, bilir misiniz? diye sordu.

- Bilmiyoruz efendim, dediler.
- Dünyada en güzel şey, dünyaya düşkün olmamaktır, buyurdu.

Ve sordu yine:
- Altın'dan kıymetli olan şey nedir, bilir misiniz?
- Bilmiyoruz, nedir efendim?

- O altını başkasına vermektir.