Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ", Evliyanın büyüklerindendir.
Bu zatın yakından tanıdığı bir genç vardı ki, bilmiyordu bu zatın kıymetini.
BüyüklüÄŸünü inkâr ediyor,
orda burda bu zatı kötülüyordu.

Hazret-i Zünnun, ona merhametinden bir ÅŸey demiyor, bilakis acıyıp hidayete gelmesini istiyordu.
Bir gün, çağırdı bu genci.

Eline kıymetli bir yüzük verip;
- Bunu, ÅŸu çarşı esnafına bir bir göster. Kim ne kadar para veriyor, öÄŸreniver, buyurdu.

Delikanlı Peki deyip, bütün çarşıyı dükkan dükkan dolaÅŸtı.

Ama dönüp bakan olmayınca, geri gelip;
- Hiç ilgilenen olmadı, diye rapor verdi.

Büyük Veli, bu defa;
- Peki evladım, ÅŸimdi de sarraflar çarşısına götür göster, buyurdu. Bak bakalım kuyumcular ne veriyorlar?

Yine Peki deyip, yüzüÄŸü tek tek gösterdi sarraflara.
Ancak aldığı cevaplarla ÅŸaÅŸkına döndü.
Zira çok büyük paralar veriyorlardı bu yüzüÄŸe.

Geri dönüp;
- Bütün mücevhercilere gösterdim. Hepsi de bin altın'ın üzerinde deÄŸer biçtiler, dedi.

Gence sevgiyle bakıp;
- Åžimdi anladın mı? buyurdu. Demek ki her ÅŸeyin kıymetini ehli anlarmış. Ä°ÅŸte tasavvuf bilgisi de çok kıymetlidir, ama ehli anlar. Gül'ün kıymetini bülbül'ün bildiÄŸi gibi.

Sonra gence mânâlı mânâlı bakarak;
- Bir kimse bu ilmin kıymetini bilmiyorsa, hiç olmazsa dilini tutmalıdır, öyle deÄŸil mi? buyurdu

Delikanlı anlamıştı hatasını.
- Efendim, yanlış hareketlerimden dolayı özür diliyorum. Lütfen affedin. CahilliÄŸime bağışlayın, dedi.

Ve talebesi olmakla ÅŸereflendi.