Bir gün yaÅŸlı bir kadın, telâÅŸla Zünnun-i Mısri hazretlerine gelip;
- Efendim, oğlumu kurtarın! diye yalvardı.

Mübarek zat sordu.
- Hayrola, ne oldu oÄŸluna?
- Nehirde timsah kaptı, lütfen kurtarın onu.

Zünnun-i Mısri hazretleri;
- Peki bacım, diyerek geldi Nil kenarına.

Ve ellerini açıp;
- Yâ ilahi, bu kadının oÄŸlunu, o timsahın elinden kurtar! diye yalvardı.

Kadın da;
- Âmin, dedi.

O anda timsah görünmüyordu.
Bu dua üzerine çıktı su zerine.
Kıyıya yaklaÅŸtı ve çocuÄŸu saÄŸ olarak bırakıp gitti.

Kadın bunu görünce, çok ÅŸaşırıp;
- Hayret. Ben aslında inanmıyordum sizin Veli olduÄŸunuza. Denemek niyetiyle gelmiÅŸ, duanıza da ümitsizce âmin demiÅŸtim. Ama ÅŸimdi inandım ki gerçek VeliymiÅŸsiniz. Lütfen affedin beni. Ve duanızdan eksik etmeyin, dedi.

Ve oÄŸlunu alıp sevinçle evine gitti.

ÖNCE DÄ°NÄ°NÄ° ÖÄžREN!

Bu zat, nasihat isteyen bir gence;
- Önce Ä°slâmiyeti öÄŸren, buyurdu.

- Nereden öÄŸreneyim hocam?
- Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından.

- Ben her gördüÄŸüm din kitabını alıp okuyorum efendim. Bu, doÄŸru deÄŸil mi?

Şefkatle baktı gence:
- Sana çok önemli bir nasihatta bulunayım mı evladım?
- Buyurun efendim.

- Rastgele yüz kitap okuyacağına, bir doÄŸru kitabı yüz defa oku! Hem de haz duyarak oku. Lokman Hakim; "Hayatta her lezzeti tattım. Din kitabı okumaktan daha lezzetli bir ÅŸey bulamadım" buyurmuÅŸtur.