Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir kimse vardı ki, bunun iÅŸi, her yeri gezip tanışmaktı insanlarla.

Bir gün de Zünnun-i Mısri adını duydu.
- Bu zat, Mısırda yaşayan ve İsm-i azamı bilen bir Evliyadır, dediler kendisine.
Mısıra gidip buldu evini.

Huzuruna girip;
- Bana Ä°sm-i azamı öÄŸretin, diye rica etti.

Hazret-i Zünnun ona bir paket verip;
- Åžu emaneti filan zata götürürsen öÄŸretirim, buyurdu.

Adam;
- Hayhay götürürüm, deyip aldı paketi.

Ama "Ä°çinde ne var?" diye merak etti.
Ve gittikçe fazlalaÅŸtı bu merakı.
Sonra dayanamayıp, açtı.

Açar açmaz, bir fare fırlayıp kaçtı içinden.
Üzüldü, ama yapacak bir ÅŸey yoktu.
Oradan geri dönüp söyledi bu olanı.

Büyük Veli ona;
- Biz seni denedik. Ve anladık ki sana bir fare bile emanet edilmez. Bir fareye ihanet eden kimseye Ä°sm-i âzam duası emanet edilir mi, buyurdu.

BAÅžARILI KÄ°ME DENÄ°R?

Gencin biri bu zata gelerek;
- Hocam, baÅŸarılı çalışma nasıl olur? diye sordu.

Cevaben;
- BaÅŸarılı çalışma, ahirette iÅŸe yarayan çalışmadır, buyurdu. Bir iÅŸ ahirette iÅŸe yaramıyorsa, hiç kıymeti yoktur.

- Neden efendim?
- Çünkü o kiÅŸi, ahirette Cehenneme girmekten kurtulamaz da ondan. Kendisini Cehennemde yanmaktan kurtaramayan birine baÅŸarılı denir mi evladım?

- Denmez elbet.
- Ä°ÅŸte asıl baÅŸarı, kendini Cehennemden kurtarmaktır. Bunu baÅŸaramayan bir kimse, bütün dünyayı elde etse bile, ne kıymeti vardır. Sonunda yanacak çünkü.