İmam-ı Şarani hazretleri naklediyor:
Benim ilk hocam İmam-ı Şenavi hazretleridir.
Beni talebeliğe ilk kabul ettiğinde Ahmed Bedevi hazretlerinin kabrine gittik önce.
Ziyareti bitirip geri dönmeden tanıttı beni bu büyük Veli'ye.

Şöyle ki;
- Efendim, bu, bizim sevdiklerimizdendir. Yüksek himmetinizle bunu da nurlandırınız, diye arzetti.

O anda bir ses geldi nurlu kabrinden.
Rahat duydum ve anladım.

Ona cevaben;
- Peki, olur evladım, buyurmuştu.

Çok sevinmiştim.
Zira beni de himmetine almıştı büyük zat.
O anda, nurlu elini gördüm kabrinin üzerinde.
Uzatıp kuvvetle tuttu elimi.

Eğilip hürmetle öptüm.
O anda değişiklik hissettim kalbimde.
Sanki kalb gözüm açılmıştı.

ALLAH BENİ SEVİYOR MU?

Bir gün de, bu zata bir genç gelerek;
- Efendim, ben birşeyi çok merak ediyorum, dedi.

- Neyi merak ediyorsun oğlum?
- Allah beni seviyor mu acaba efendim?

Sordu ona:
- Sen Allah'ı seviyor musun peki?
- Vallahi çok seviyorum hocam.

- Öyleyse O da seni seviyordur. Çünkü Allah seni sevmese, sen Onu sevemezsin.

Delikanlı sevinmişti:
- Öyle mi efendim?

- Tabii evladım. Sevgi yukardan gelir. Baba evladını sevmezse, evlat onu sevemez. İşveren, çalışanı sevmezse, onlar onu sevemezler. Bu, hep böyledir.