Abdülvehhab-ı Åžarani hazretleri anlatıyor:
Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri için okunacak mevlid-i ÅŸerif için toplanmıştık.
Ancak hiç tanımadığımız kimseler vardı aramızda.

Yanlarına sokulup;
- Sizi ilk defa görüyorum. Buraya, ne maksatla ve nereden geldiniz? diye sordum.

Cevabında;
- Biz Hindistan'dan geldik. Gayemiz, Ahmed Bedevi hazretlerini ziyaret ve mevlid-i Nebeviyi dinlemektir, dediler.

Sordum yine:
- Ä°yi de Hindistan buraya çok uzak. Ahmed-i Bedevi hazretlerini siz nereden tanıyorsunuz?
- Onu tanımayan mı var, dediler. Dünyanın her yerinde oturan Müslümanlar Onu tanır. Hatta okyanusların ötesinde yaÅŸayan Müslümanlar bile Onu tanır, dediler.

Ve eklediler:
- Hatta yalnız insanlar değil, cinler de Onu tanır ve her yıl gelip Onun mevlidine katılırlar. Biz ne zaman daralsak, Ondan imdat isteriz. Bi iznillah anında yetişir imdadımıza.

EN BÜYÜK DÜÅžMAN

Bu zat bir gün cemaatine;
- Ä°nsanın en büyük düÅŸmanı kimdir, biliyor musunuz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Herkes düÅŸmanı dışarda arar. Halbuki düÅŸman, insanın içindedir ve kendi nefs-i emmaresidir. O, yalnız insana deÄŸil, Allah'a da düÅŸmandır.

- Neden Allah'a düÅŸmandır hocam?
- Allahü teâlâ öyle yarattı onu. Ama buna makabil aklı halk eyledi ve hiçbir mahlukuna vermediÄŸi aklı, bize verdi. Ä°nsan, aklını kullanarak nefsin ÅŸerrinden korunabilir.