Sâlim adında bir Müslüman, başından geçenleri ÅŸöyle anlatıyor:
Küffar memleketinde esirdim.
Bir nöbetçi asker de başımda bekliyordu.

Bu asker, birinden; "Müslümanlar darda kalınca, Seyyid Ahmed Bedevi adındaki bir Evliyadan yardım ister, O da gelip onları kurtarır" diye duymuÅŸ.

Bir gün bana;
- Sakın ha! Sen de Seyyid Ahmed Bedevi denen Evliyadan yardım istemeyesin. EÄŸer bunu sezersem piÅŸman ederim seni, ona göre! dedi.

Bununla da kalmadı.
Soktu beni bir sandığın içine.
Kapağını kilitleyip, kendi de uzandı üzerine.

Ben, o sandığın içinde;
"Yâ Seyyid Ahmed! Allah'ın izniyle yetiÅŸ, bana yardım et!" dedim.

Seyyid Ahmed ismini der demez yetiÅŸti mübarek zat.
Sandığı, üstündeki nöbetçi askerle birlikte alıp, bilinmeyen bir yere koyuverdi.
Beni sandıktan çıkarıp, kayboldu.
Asker de uyandı o ara.

Beni dışarda görünce;
- Bize ne oldu, neredeyiz? dedi.
Etraftan insanlar toplanmışlardı.

Onlara sorduk.
- Burası, Mısıra tam iki aylık yoldur, dediler.

Asker bunu duyunca;
- Neler oluyor? dedi. Yoksa...

Ben gerçeÄŸi söyledim artık.
- Evet, Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri getirdi bizi buraya. O ve Allah dostu Veliler, darda kalan kullara iÅŸte böyle yardım ederler, dedim.

Merakla sordu:
- Sen yardım istedin mi?

- Evet. Ahmed Bedevi hazretlerine hâlimi arzettim. Gelip, kurtardı beni senin elinden.
Asker o anda insafa geldi.
Åžehadeti söyleyip imanla ÅŸereflendi.