İbrahim Havvas hazretleri, bir talebesi ile yolculuğa çıktı bir gün.
Yedi gün, yedi gece hiç bir şey yemeden yürüdüler. Ancak talebe, açlıktan yürüyemez hale gelmişti.

Hocası onu böyle görüp;
- Evladım, ne oldu sana böyle. Aç mısın, susuz musun? diye sordu.

Talebe;
- Hem susuzum, hem açım hocam. Bir şey yiyip içmezsem yürüyemeyeceğim, dedi.

Ona sevgiyle bakıp;
- Öyleyse git şu akan sudan iç. Bundan sonra hiç susamazsın, buyurdu.

Genç bakınca bir nehir gördü önünde.
Halbuki az önce yoktu.
Eğilip, kana kana içti avcuyla.
Serin ve tatlı idi.

Hiç böyle lezzetli su içmemişti.
Sonra bir abdest aldı o sudan.
Ve geri geldi.
Dönüp de ardına baktığında göremedi o suyu bir daha.
Kaybolmuştu gözden.

ÜÇ ŞEYE DİKKAT ET!

Bu zat, bir gün nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, üç şeye dikkat et, buyurdu.

Delikanlı merak etti:
- Onlar nedir efendim?
- Birincisi, paraya, mala mülke gönül bağlama! İkincisi, bu dünyada öyle hayat sür ki, senin yüzünden kimse Cehenneme girmesin. Yani kimseye kötü örnek olma. Hiç kimse sana bakıp da İslâmiyetten soğumasın.

Genç sordu:
- Ya üçüncüsü efendim?
- Üçüncüsü de, yanına üzüntüyle gelen, neş'eyle çıksın yanından. Kederli insanları ferahlandır. Sen insanları sevindirirsen, Allahü teâlâ da seni sevindirir.