Abdurrahim Ä°stahri hazretleri, üstün bir Veliydi.
Ä°lim öÄŸrenmek için pek çok seyahat yaptı.

Kalbi, hüzünle dolu iken, insanlara neÅŸ'eli görünürdü yine.
Bazen av elbiselerini giyip, tek başına avlanmaya giderdi dağlara.
Ama Onun niyeti av deÄŸildi.
Kendisini böyle setrediyordu.

Bir gün av köpeÄŸini alıp ava çıktı yine.
Bir kiÅŸi de, gizlice takib etti onu.

DaÄŸ eteÄŸine varınca, köpeÄŸini salıp kendini zikre verdi hemen.
O, Rabbinin ismini söylediÄŸi zamanda, daÄŸlar da söylüyordu onunla.
Öyle ki, daÄŸlardaki aÄŸaç, taÅŸ ve vahÅŸi hayvanlar, Ona iÅŸtirak edip hep zikre baÅŸladılar.
Yer gök Allah sesleriyle inliyordu.

Yirmibin akçe kalmıştı babasından.
Onbin'ini, dağıttı fakirlere.
Kalan onbin akçeyi de bir torbaya doldurup dama çıktı.

Sonra, o akçeleri torbadan avuç avuç alıp saçtı dört bir tarafa.
İnsanlar sabah uyanınca, şaşırdılar.
Zira yerler para ile dolmuÅŸtu.

- Bu gece, gökten para yaÄŸmış, dediler gayri ihtiyari.

EN MÜHÄ°M ÅžEY

Bir gün bazı gençler;
- Hocam, Ä°slâmiyette en mühim ÅŸey nedir? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- En mühim ÅŸey, iman sahibi olmaktır, buyurdu.

- Ä°mandan sonra nedir efendim?
- Ä°slâmiyeti öÄŸrenmektir. Hadis-i ÅŸerifte mealen; "Nerede ilim varsa, orada Ä°slâmiyet vardır"
buyuruldu.

- O hangi ilim efendim?
- Fen ve din ilimleri. Mesela gözün yapısı, ilahi sırlarla doludur. Bunu öÄŸrenmek, Allahü teâlâyı tesbih etmektir. Ama ilmihalini öÄŸrenmek önce gelir.