Bir gün, Åžibli hazretlerine bir kimse gelip;
- Efendim, geçim derdine düÅŸtüm. Zira aile efradımız kalabalık, ne yapacağımı ÅŸaşırdım, diye dert yandı.

Büyük Veli cevaben;
- Bunun çaresi kolay, buyurdu.

Adam sevindi:
- Nasıl kolay efendim?
- Åžöyle ki, evine döndüÄŸünde dikkat et, aile efradının rızıkları Allah'a mı baÄŸlıdır, sana mı? Hangisinin rızkı sana baÄŸlıysa, onu çıkar evden. Böylece mevcut azalır, geçiminiz rahatlar.

Adam merakla dinlerken ÅŸöyle devam etti:
- Kimlerin rızkını da Allahü teâlâya baÄŸlı görürsen, onlara dokunma. Seninle alakalı deÄŸil çünkü.

Adamcağız;
- Hocam, bir kitapta okumuÅŸtum, dedi. "Her mahlukun rızkına Allahü teâlâ kefildir" diye yazıyordu.

Büyük Veli;
- Öyleyse niye üzülüyorsun? Madem ki Allah rızıklara kefildir, senin ailene de gönderir elbette. Hatta sen istemesen de gönderir, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Ama senin vasıtanla gönderir. Öyleyse bırak üzülmeyi.

ALLAHA YAKINLAÅžTIKCA

Bir gün bazı sevdikleri;
- Hocam, kulun Allah'a yakınlığı ne ile anlaşılır? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Vermesiyle belli olur, buyurdu.

Anlıyamadılar:
- Nasıl yani efendim?

Buyurdu ki:
- Müminin Allah'a yakınlığı arttıkça, insanlara vermesi artar. Allahın kullarına ihsanı fazla olur.

Sordular:
- Ya Allah'tan uzaklaşırsa hocam?
- UzaklaÅŸtığı ölçüde vermesi azalır.