Macid-ül Kürdi "rahime-hullahü teâlâ", Evliyanın büyüklerindendir.
Pek çok kerameti vardı.

Biri ÅŸöyle:

Bir gün, bir dostu gelip;
- Efendim! Tek başıma nafile hacca gitmek istiyorum, dedi ve dua istedi bu büyük Veli'den.

Ancak hiç azık almamıştı yanına.
Zira azık alacak parası yoktu.

Macid-ül Kürdi hazretleri, deriden su kabını ona uzatıp;
- Bunu al, yolda çok iÅŸe yarar, buyurdu.

Ve saydı kabın marifetlerini:
- Bu, öyle kaptır ki, neye ihtiyacın olursa, içi onunla dolar. Mesela susadığında, içinde su bulursun. Acıkınca da yemek'le dolar içi.

Ve ekledi:
- Abdest, gusül ve temizlik için de, yine su bulursun bu kabın içinde.

Fakir çok sevinmiÅŸti.
Bu kabı alıp, koyuldu hac yoluna.
Gidip gelene kadar, bu kırba yetti ona.
Acıkınca yemek buldu içinde, susayınca da su.

EVLÄ°YAYI SEVÄ°NÄ°Z!

Bu zat bir sohbetinde;
- Evliya zatları çok sevin. Zira sonsuz saadetimiz bu sevgiye baÄŸlıdır, buyurdu.

Dinleyenler sordu:
- Sevmenin şartı nedir efendim?
- Söz dinlemektir. EÄŸer dinlemiyorsa, sevmiyor demektir.

Ve misal verdi:
- Mesela bir kimse Hak teâlâ'nın emirlerine uymuyorsa, "Allah'ı seviyorum" demesi doÄŸru olmaz. Biri de Resulullahın sünnetine uymuyorsa, onun da "Resulullahı seviyorum" sözüne inanılmaz.

Ve ekledi:
- Kim de hocasını dinlemiyor ve "Hocamı seviyorum" diyorsa, yalan söylemiÅŸ olur.