Behlül Dânâ "rahime-hullahü teâlâ", Harun ReÅŸid devrinde yaÅŸayan hâl ehli bir Velî'dir.
Aslen Kûfe'li olup, BaÄŸdat'ta yaÅŸadı.
Harun ReÅŸid, bu zâtı kıymetli tutuyor, nasihatleri ile ferahlıyordu.

Bir gün Onu görünce;
- Ey Behlül, nicedir seninle görüÅŸmek istiyordum, dedi.

O ise hiç oralı olmayıp;
- Ama ben hiç istemiyordum, buyurdu.

Harun Reşid kızmadı buna.
Hatta hoÅŸuna gitti ve;
- Bana biraz nasihat eder misin, dedi.

Behlül Dânâ;
- Sana ne diyeyim ey hükümdar, bir ÅŸu sarayına bak, bir de kabristana. Bundan ibret alamayan, baÅŸka neden alır ki? Ölümden daha büyük nasihatçi yoktur, buyurdu.

Ve devam etti:
- Ey müminlerin emiri! Yarın huzur-u ilâhî'ye çıkacak, her amelinden hesaba çekileceksin. Verecek cevabın varsa iyi, yoksa otur da cevap hazırla!

BEN HENÜZ GENCÄ°M

Bir gün de, bir genci görüp;
- Ömür, çok kıymetli bir sermayedir, buyurdu. Onu boÅŸa geçirme.

Genç umursamadı:
- Ben henüz gencim efendim.

Mübarek acıyarak baktı ona:
- Bu gençlik böyle devam eder mi sanıyorsun?

- Etmez mi efendim?
- Etmez tabii. Vaktiyle ben de senin gibi gençtim. Ama bak, ÅŸimdi yaÅŸlandım. GeçmiÅŸte boÅŸa geçirdiÄŸim zamanlarıma üzülüyorum. O günleri arıyor, ama bulamıyorum.

Delikanlı sordu:
- O günleri bulsaydınız, ne yapardınız?
- Ä°slâmiyeti öÄŸrenir, baÅŸkalarına da öÄŸretirdim.