Behlül Dânâ "rahime-hullahü teâlâ", hâl ehli bir Velî idi.
Çocuklar, taÅŸ attılar bir gün kendisine.
Bir taÅŸ vücuduna isabet etti ve kanattı orasını.

Buna rağmen kızmayıp;
- Ey çocuklar! Attığınız taÅŸlar vücudumu kanattı. Ama bu da Allah'tandır. Bir günah iÅŸlemiÅŸim ki bu iÅŸ geldi başıma, dedi.

Çocuklar mahcup oldu.
Ve özür dilediler kendisinden.

Bir gün de, bu zâtı kabristanda, kabirler arasında otururken görüp;
- Ey Behlül! Ne ararsın bu kabristanda? dediler.

Cevaben kabirleri gösterip;
- Bana hiç eziyet etmeyen ve gıybetimi yapmayan ÅŸu insanlarla oturuyorum, buyurdu.

NÄ°YET ÇOK MÜNÄ°M

Bu zât bir gün de;
- Ey insanlar! Her iÅŸi yaparken niyetinize dikkat edin! Niyetiniz halis olsun. Yâni her iÅŸinizi sırf Allah rızâsı için yapın. Kulların da beÄŸenmesini düÅŸünmeyin, buyurdu.

Ve ekledi:
- Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Müminin niyeti, amelinden hayırlıdır" buyuruyor.

BÄ°LMEDEN OLMAZ

Bir gün de bazı insanlara;
- Bilmeden Müslümanlık olmaz. Dünya ve âhirette rahat etmek için, dînimizin bildirdiÄŸi ÅŸeyleri öÄŸrenmek, bilmek ve bunların gereÄŸini yerine getirmek mecburiyetindeyiz, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Ä°slâmiyeti bilmeyen ve tatbik etmeyen bir kiÅŸi, evliyâlık yolunda bulunmaya kalkarsa, sapıtır. Hatta ÅŸeytan çalar onun îmânını.