Bir zaman Bağdat'ta müthiş pahalılık olmuş, gittikçe şiddetlenen bu musibete halkın tahammülü kalmamıştı ki, Behlül Dânâ hazretlerine gidip;
- Ey Behlül! Duâ et de şu belâ üstümüzden kalksın, dediler.

Cevaben;
- Vallahi ben bu işe karışmam, buyurdu.

- Neden efendim?
- Demek ki, biz buna lâyıkmışız. Zira biz günahlardan kaçınıp, Rabbimizin emrettiği gibi yaşasaydık, bir buğday tanesi, bir dinar olsa bile hiç sıkıntı çekmezdik.

DÜNYA VE ÂHİRET

Bir gün de bazı insanlara;
- Bu hayat, bir hayaldir, yahut sanki bir rüya. Bu fani'ye aldanan, huzur bulamaz. Aklı olan, ona gönlünü kaptırmaz, buyurdu.

Şöyle devam etti:
- Sadece dünya için çalışana, Allah dünyalık muradı ne ise onu verir. Ama âhiret için çalışana, ikisini de ihsan eder. İkisini de elde etmek isteyen, her ikisinden de mahrum kalır.

Dinleyenler;
- Pek iyi anlamadık, dediler.

Daha iyi anlatmak için etrafına bakındı.
Bir kalas gördü yerde.

Kalasın bir ucuna geçti ve kaldırıp yere koydu.
Sonra, öbür ucuna geçip kaldırdı ve koydu.
Her iki tarafı da kolayca kaldırıp koymuştu.

İnsanlar merak içinde Onun ne yaptığına bakıyorlardı ki, bu defa kalasın tam ortasına geçti ve kaldırmaya çalıştı.
Ama oynatamadı yerinden.
Gücü yetmemişti.

Doğrulup sordu:
- Şimdi anladınız mı?
- Evet, çok iyi anladık, dediler.