Hasan-ı Basri "rahime-hullahü teâlâ", bir dostunun cenazesine gitmişti. Kabir başında ağlayıp, çok gözyaşı döktü.

Sonra başını kaldırıp;
- Ey Müslümanlar! Sonunda hepimizin yeri işte şu mezar. Dünya konaklarının sonu olan bu kabir, âhiret menzillerinin ilkidir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bir Müslüman madem bir gün şu mezara girecekse, nasıl günah işleyebilir?

Onu dinleyince cemaat da ağladı.
Uzun müddet yaş döktüler.

ÖYLE ÇOK AĞLADI Kİ…

Bir gün, dam üstünde namaz kılıyordu.
Secdeye gittiğinde ağlamaya başladı.
Öyle ki, göz yaşları damın kenarından aşağıya aktı.

O sırada alttan biri geçiyordu.
Gözyaşları üzerine damladı.

KENDİNİZİ KUSURLU BİLİN!

Bir gün de sevdiklerinden biri;
- Efendim, bize bir hadîs-i şerîf okur musunuz, diye rica etti.

- Pekâlâ! buyurup, "Kendilerini kusurlu bilenlere, helâlden kazanıp hayırlı yerlere sarfedenlere, dînini öğrenip öğrendiğiyle amel edenlere, işlerini Allah için yapanlara müjdeler olsun" hadîs-i şerîfini okudu.

MÜSLÜMANIN ŞİARI

Bir gün de;
- Müslümanlık kısaca nedir efendim? diye sordular bu zâta.

Cevaben;
- Allahü teâlânın emir ve yasaklarına saygılı olmak ve O'nun mahlûklarına acımaktır, buyurdu.

- Müslümanın şiarı nedir efendim?
- Güleryüz, tatlı dildir. Münafıklar, çatık kaşlı ve asık suratlı olurlar.