Habîb-i Acemi hazretlerine bir gün, bir kimse gelip;
- Benim, senden yüz dirhem alacağım var, dedi.
Ve istedi bu parayı.

Mübarek zât cevaben;
- Hiç hatırlayamadım. Yarın gel, bir çâresine bakalım, buyurdu.

Adam gitti.
O gece, iki rekat namaz kılıp; "Yâ ilâhî, bu kimse doÄŸru diyorsa, bu borcu ödemem için bana kolaylık ver. EÄŸer yalan söylüyorsa, onu sana havale ettim" diye niyazda bulundu.

O sabah, felç oldu adam.
Hazret-i Habîb bunu iÅŸitip ziyaretine gitti.

O, bu Velî zâtı görünce;
- Ne olur affet. Nefsime uyup yalan söyledim. Aslında senden alacağım yoktu. Bu cezayı hak ettim, dedi.

Ayrıca;
- Ey Habîb, ÅŸifâ için bana duâ eyle, diye yalvardı.

Büyük Velî acıdı yine ona.
- Yâ ilâhî, buna ÅŸifâ ver, diye duâ etti.

Adam o anda ÅŸifâ buldu.
Ve fırlayıp kalktı ayağa.
Sanki hiç hasta olmamıştı.

ALLAHI SEVMEK Ä°ÇÄ°N

Bu zât, bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, Allahü teâlâyı sevmek için, O'nun düÅŸmanlarını sevmemek gerekir ki, buna, "hubbu fillah" ve "buÄŸdu fillah" denir, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Kalbiniz Allah'tan baÅŸka bir ÅŸeye meylederse, hasta demektir, onu tedavi edin.

Sordular:
- Nasıl tedavi edelim efendim?

- Kalbi hasta olmayanlarla beraber olun. Onların sohbetini dinleyin, onların kitaplarını okuyun. Allah sevgisi, Allah adamlarının kalbinde olur. Onlara yakın olanlar da pay alır bu nîmetten.