Davud-i Tai hazretleri, Ä°mâm-ı âzam hazretlerinin talebesidir.
Kanaat ehli olup, çok ibâdet yapardı.
Para ve dünya malı hiç yoktu gönlünde.

Haram ve ÅŸüphelilerden kaçınır, gece gün Rabbine ibâdete sarılırdı.

GençliÄŸinde bir kadından;
Hangi güzel yüzdür ki, toprak olmadı?
Hangi tatlı gözdür ki, yere akmadı?

Beytini iÅŸitince, ÅŸuuru alt üst oldu.
Ve çok aÄŸladı.

DoÄŸruca Ä°mâm-ı âzam hazretlerinin huzuruna vardı ve iÅŸittiÄŸi bu beyti arzedip;
- Efendim, ben şimdi ne yapayım? diye sordu.

Hazret-i Ä°mam;
- Önce Ä°slâmiyeti öÄŸren, buyurdu.

Onun emriyle, bütün ilmihal bilgilerini öÄŸrenip, buna göre düzeltti hâlini.
Yirmi sene hazret-i İmam'ın dersine devam etti.
Zahiri ilimlerde mütehassıs oldu.

Ä°slâma öyle kuvvetli sarıldı ki, hayâtı örnek oldu çok Müslümana.
Sonraları uzleti tercih etti.

Ancak Ä°mâm-ı âzam hazretleri bunu haber alınca evine teÅŸrif edip;
- Ä°nsanlar arasına gir. Talebe kardeÅŸlerin arasına gel, fakat hiç konuÅŸma, sadece dersine çalış, buyurdu.

Hazret-i Davud;
- Peki efendim, dedi.

Ve bir sene müddetle hiç konuÅŸmadan Hazret-i Ä°mam'ın dersine devam etti.
Ä°mâm-ı Ebû Yusuf, Ä°mâm-ı Muhammed ve Ä°mâm-ı Züfer "rahime-hümullahü teâlâ" hazretleriyle de münasebet kurdu.

Durup dinlenmeksizin çalıştı.
Ama hiç konuÅŸmuyordu.

Ä°mâm-ı âzam hazretlerinin emrine uyunca, mânevî derecesi de kat kat yükseldi.
Kendisi bu konuda;
- Bir sene çalışmam, otuz yıllık ibâdete denk oldu, demiÅŸtir.