Davud-i Tai "rahime-hullahü teâlâ", Evliyânın büyüklerindendir.
Nefsiyle mücadele ederek, Evliyâlık yolunda kemale gelmişti.
Dışarı pek çıkmazdı.
Ancak namaz için camiye çıkar, kılınca da çok acele eve dönerdi hemen.

Bir gün kendisine;
- Niçin böyle acele ediyorsun? diye sordular.

Cevabında;
- Beni bekleyenler var, buyurdu.

- Sizi kim bekliyor efendim?
- Kabristandakiler, buyurdu. Sonsuz yolculuğa hazırlık yapmam gerekiyor. Onun için acele gidiyorum.

KİMİNLE KONUŞAYIM?

Bir gün yine camiden çıkmış, acele gidiyordu ki;
- Bu aceleniz nedir efendim? diye sordular yine.

Cevabında;
- Gönlü dünya'ya bağlı insanları görünce, kalbim dünyaya meyl ediyor. Onları görmemek için hızlı gidiyorum, buyurdu.

- Efendim, insanlarla konuşmuyornusuz, dediler.

- Kiminle konuşayım? buyurdu. Gönlünü dünyaya kaptırmış olanlarla konuşsam, kalbim kararıyor. Akıllı olanlar da bana emir ve yasakları hatırlatmıyor, hatâ ve kusurumu söylemiyorlar. Bana, bunlardan da fayda gelmiyor.

UYUYAN MAHRUM KALIR

Bir gün de sevdiklerine;
- Sabah namazını kıldıktan sonra yatmak zararlıdır, buyurdu.

- Ne zararı var efendim? dediler.
- Böyle yapanlarda mide, barsak ve kemik hastalıkları görülür. Hem sonra maddî rızıklar bu saatte taksim ediliyor. Uyuyanlar mahrum kalır, buyurdu.