Malik bin Dinar "rahime-hullahü teâlâ", Hasan-ı Basri hazretlerinden feyz alıp, Velîler arasına girdi.
Ama kendisini gizler,
Evliyâ olduÄŸunu bilmezdi kimseler.
Nitekim bir gün bindi bir gemiye.

Az sonra gemici gelip;
- Ücretini ver! dedi.

Ancak hiç para yoktu üzerinde.
Zira hırsızlar, cüzdanını çalmışlardı.
- Param yok sonra vereyim, buyurdu.

Ancak gemici hıristiyandı.
Sinirlenip bir tokat vurdu yüzüne.

Hatta adamlarını çağırıp bayıltıncaya kadar dövdürdü ve;
- Eğer para vermezsen, seni suya atarız! diye tehdit etti.

Cevap vermeyince, kol ve bacaklarından kaldırıp, tam denize atacaklardı ki, o esnada denizde ne kadar balık varsa, su üstüne çıkardılar baÅŸlarını.

Herbirinin ağzında birer altın lira vardı.
bunu görünce, dona kaldılar ÅŸaÅŸkınlıktan.
Hiç böyle ÅŸey görmemiÅŸlerdi ömürlerinde.

Allah dostu bir Velî olduÄŸunu anlayıp, usulca yere indirdiler.
Mübarek zât, o balıklardan iki altın alıp verdi o gemiciye.
Ama kalbi kırık olarak.

Gemici çok piÅŸmandı.
- Ne olur affet, kıymetinizi bilemedik, dedi.

O, hiç cevap vermeyip, çıktı gemiden.
Su üstünden yürüyüp geçti karşıya.

TASAVVUFUN TARÄ°FÄ°

Bir gün, bazı sevdikleri;
- Tasavvuf nedir efendim? diye sordular.

Cevaben;
- Tasavvuf, dünyanın fani olduÄŸunu anlamaktır, buyurdu.

Ve izah etti bunu:
- Dünyanın fani olduÄŸunu anlayan kimse, ona sarılmaz. Âhirette hesaba çekileceÄŸini bilir, ona göre yaÅŸar bu dünyada. En azından günah iÅŸlemez.