Maruf-i Kerhi hazretleri, bir gün Dicle kenarında bazı talebeleriyle oturuyordu ki, o sırada bir kayık peyda oldu ilerde.
Ä°çinde bir kaç genç, içki içip taÅŸkınca saz çalıp yaygara yapıyorlardı.

Talebeler çok üzülüp;
- Efendim ÅŸunlara bakın. Ne iÄŸrenç halleri var. Bir bedduâ etseniz de boÄŸulup gitseler ÅŸu suda, dediler.

Maruf-i Kerhi hazretleri onlara;
- Bedduâ deÄŸil, duâ edelim, buyurdu.

Ve ellerini açıp;
- Yâ Rabbî, ÅŸu kulların ÅŸimdi nasıl neÅŸ'elilerse, öldükten sonra da böyle neÅŸ'elendir, diye yalvardı.

Talebeler ÅŸaÅŸkınlık içinde;
- Böyle duâ etmenizin hikmeti nedir efendim? dediler.
Ve neticesini beklediler.

Gördüler ki, kayıktakiler Maruf hazretlerini uzaktan görünce, bir anda kestiler seslerini.
Şarap şişelerini ve sazlarını kırdılar.
Ve titremeye başladılar korkularından.

Kıyıya yanaşınca, huzuruna koşup;
- Özür dileriz, bizi affedin efendim, dediler.
Sonra da huzurunda tövbe edip, talebesi olmakla ÅŸereflendiler.

Ä°SLÂMA HÄ°ZMET

Bir gün de huzuruna bir genç geldi ve
- Hocam, ben dînime hizmet etmek istiyorum, diye arzetti.

Cevaben;
- Çok iyi evlâdım, buyurdu. Mübarek olsun. Ä°nsan neyi isterse, cenâb-ı Hak onu ona nasib eder.

Genç sevindi.
- Nasib eder deÄŸil mi efendim?
- Ä°nÅŸallah. Yeter ki sen iste evlâdım. Ama niyetin halis olsun. Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Müminin niyeti, amelinden hayırlıdır" buyuruyor.