Maruf-i Kerhi hazretleri, hayâtı müddetince, müslim, gayr-i müslim, herkese iyilik ederdi.
Bunun için vefatını duyan gayri müslimler, cenazesine gelip;
- O, bizdendi, dediler.

Ve cenazeyi kendi kabristanlarına götürmek istediler.
Karşı taraf râzı olmadı.

MünakaÅŸa gittikçe sertleÅŸiyordu ki, yakınlarından biri araya girip;
- Bu hususta kendisinin bir vasiyeti var, dedi. O, sağlığında; "Cenazemi kim yerden kaldırırsa, bilin ki Maruf onlardandır" demişti bize.

Bunu duyan yahudiler sarıldılar cenazeye.
Ama kaldıramadılar.

Hıristiyanlar denedi, kaldıramadı.
Ama Müslümanlar tutunca kuÅŸ gibi hafifledi cenaze.
Kolayca kaldırıp "Ä°slâm mezarlığı"na defnettiler.

KALBÄ°N NURLANMASI Ä°ÇÄ°N

Bir gün, bu zâta gelip;
- Kalbimizin nurlanması için ne yapalım? diye sordular.

Cevabında;
- Kızdığınız kimseye duâ edin, buyurdu. Kalbi en ziyade nurlandıran ÅŸey budur.

- Ama bu, çok zor efendim.
- Evet zor. Ama marifet, zoru başarmaktır.

TASAVVUF NEDÄ°R?

Bir gün de bir talebesi;
- Tasavvuf nedir efendim? diye sordu.
- Tasavvuf, ehemmi mühimme tercih etmektir, buyurdu.

Ve izah etti bunu:
- Yâni vakti, zamanı en faydalı ÅŸeylere harcamaktır, evlâdım. Daha önemli olanı, az önemli olana tercih etmek, çok önemli olanı önce yapmaktır.