Maruf-i Kerhi hazretleri zamanında, bir hıristiyan, Müslüman komşusuna giderek;
- Komşu, biliyorsun, çocuğumuz olmuyor. Beni, bir din adamınıza götürsen diyorum. Onun duâsıyla belki bu arzumuza kavuşuruz, diye rica etti.

O da Maruf hazretlerine götürdü onu.
Hazret-i Maruf, onu İslâma davet etti.

Ancak hıristiyan;
- Ben buraya din değiştirmeye gelmedim, dedi. Çocuğumuz olmuyor da, bir duânızı almaya geldim.

Hazret-i Maruf, ellerini kaldırıp;
- Yâ Rabbî, bu kuluna hayırlı bir evlât ver ki, o çocuğun vesilesiyle, bunlar da îmân edip, ebedî Cehennemden kurtulsunlar, diye duâ etti.

Duâ kabul oldu.
Ve bir erkek evlâdı oldu hıristiyanın.

Çocuk büyüyünce, onu bir rahibe götürüp;
- Bunu, dînimize göre yetiştir, dedi.

Rahip döndü çocuğa.
- Ben ne dersem, aynısını söyleyeceksin!

- Peki, olur.
- Söyle bakalım, tanrı üçtür.

Çocuk itiraz etti hemen.
- Hayır. Allah bir'dir ve bütün insanlar Onun kullarıdır.

- Hayır tanrı üçtür diyeceksin.
- Diyemem. Tanrı üçtür diyenler Cehennemde yanacaktır.
Bu sözler, rahibe öyle tesir etti ki, Şehâdet'i getirip, Müslüman oldu.
Ve doğruca çocuğun evine gittiler.

O gün rahibin üstünde başka bir hâl vardı.
Yüzünde, "İslâm nuru" parlıyordu.

Çocuğun bu hâlini anlatınca, adam, hazret-i Maruf'un yıllar önce yaptığı duâyı hatırlayıp;
- Vallahi bu iş, Maruf-i Kerhi hazretlerinin bir kerametidir, dedi.

Ve Şehâdet yankılandı odada.
Onu, çocuğun annesi takib etti.
Böylece hepsi de ebedî Cehennemden kurtuldular.