Süfyan-ı Sevri hazretlerinin ölüm hastalığında, çok karnı aÄŸrıyordu.
Bu sebeple, sık sık abdesti bozuluyordu.
Ama her defasında tekrar abdest alır, en ufak bir gevÅŸeklik göstermezdi bu hususta.

"Abdestliyken ölmeyi" çok ister, bunun için bir dakika bile abdestsiz bulunmazdı.
Bu yüzden, altmış defa abdest almıştı bir gece.
Ve nihâyet vefatı yaklaÅŸtı.

Yakınlarına;
- Vakit tamam, beni yere indirin! buyurdu.

Derhal yere indirdiler.
Bu durumu, dostlarına söylemek için dışarı çıktıklarında, yüzlerce sevdiÄŸinin kapıda toplanmış olduÄŸunu gördüler.

Ä°nsanlar içeri giriyorlardı ki, hazret-i Süfyan, "Allaah!" dedi ve rûhunu teslim etti.
O anda bir ses iÅŸitildi.

Gaibten gelen bu ses;
- Takvâ sahibi Süfyan, Rabbine vasıl oldu! diyordu.

BU GECE ÇOK SEVÄ°NÇLÄ°YÄ°Z

Bir kandil gecesinde;
- Bu gece çok sevinçliyiz, buyurdu yakınlarına.

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü böyle mübarek geceler, "umumi af günleri" gibidir, buyurdu.

Ve açıkladı:
- Hani hükümetler, suçlular için zaman zaman af çıkarırlar ya,
- Evet efendim.

- Ä°ÅŸte Allahü teâlâ da kullarının birikmiÅŸ günahlarını bağışlamak için "umumi af" îlân ediyor bu gecelerde. Fakat inanmak ÅŸartıyla. Yeter ki, o geceye, o gece olarak inanalım ve o geceden ümitli olalım.

- İnanılmazsa efendim?
- Ä°nanmayan, bu affa kavuÅŸamaz. Çünkü "Ä°nkâr eden, mahrum kalır" sözü meÅŸhurdur.