BiÅŸr-i Hafi "rahime-hullahü teâlâ", gençlik senelerinde günah içinde yaÅŸardı.
Ä°çki içerdi mesela.

Bir gün yine içip sarhoÅŸ halde sallanarak giderken, yerde, çamurlar arasında bir kâğıt gördü birden.
Besmele-i ÅŸerîfe yazıyordu kâğıtta.

Ä°çi sızlayarak eÄŸilip aldı.
Çamurunu giderdi.
Tazim ile öpüp başına koydu.
Ve üzerine güzel kokular sürerek evinin duvarına astı o kağıdı.

O gece, tanıdığı salih bir kimseye, rüyasında;
- Git, BiÅŸr'e haber ver ki, dün yaptığı bir iÅŸten dolayı Allahü teâlâ ondan memnun ve râzı oldu. O, Rabbinin ismimi yerden alıp nasıl temizlediyse, Allahü teâlâ da Onu günah iÅŸlerden temizler, denildi.

Ve uyandı uykudan.
Bişr'i iyi tanıyordu.
Ä°çki içtiÄŸi meyhâneye koÅŸtu hemen.

Dışardan seslendi kendisine.
- Ey BiÅŸr! Çık dışarı!

Bişr tanımıştı bu sesi.
Salih bir demirciydi bu.
Meyhâneden çıkıp, koÅŸtu yanına.

Demirci onu görünce;
- Ey BiÅŸr, sana bir haberim var, dedi.

Bişr heyecanlandı:
- Kimden haber var?
- Allahü teâlâ'dan.

Bunu işitince ağlamaya başladı:
- Yoksa bana kızıyor mu? Güceniyor mu bana?

- Hayır hayır, iyi haberler var, deyip gördüÄŸü rüyayı anlattı kendisine.
BiÅŸr, sevinç içinde meyhâneye döndü.

Ve arkadaşlarına;
- Beni çağırdılar, gidiyorum. Artık beni bu meyhânede göremeyeceksiniz! diye seslendi.
Bütün günahlarına tövbe etti.

Ä°lim öÄŸrenmek için BaÄŸdat'a gitti.
Ve büyük bir Velî olarak dönüp geldi.