Cüneyd-i BaÄŸdâdî hazretleri, Sırri-yi Sekati hazretlerinin derslerinde yetiÅŸip büyük Ä°slâm âlimi oldu.

Hocası ona;
- Ey Cüneyd! Ä°lim meclisi kur da insanlara ilim öÄŸret, buyurdu.

Ancak O, kendisini buna lâyık görmüyor; "Ben, nasıl insanlara vaz ederim?" diyordu.

Hocasının bu emrini her gün tehir ederken, bir gece Resûlullahı "aleyhissalâtü vesselâm" gördü rüyasında.

Fahr-i kâinat Efendimiz, Ona;
- Ey Cüneyd, insanlara nasihat eyle. Senin sayende bozuk halleri düzelir. Bugün herkesin kurtulması için Rabbimiz senin sohbetlerini sebep kıldı, buyurdu.

O anda uyandı.

Ve heyecanla üstadına gidip rüyayı anlatacaktı ki, hocası kendisine;
- Ey Cüneyd, Resûl aleyhisselâm emredince bahânen kalmadı. Artık vaza baÅŸlarsın deÄŸil mi? buyurdu.

Hürmetle elini öpüp;
- BaÅŸüstüne hocam, dedi.
Ve o gün baÅŸladı vaz-ü nasihate.

DUÂ ALMAYA BAKIN!

Bir gün de cemaatine;
- Duâ almaya bakın. Ä°nsanların duâsını almak ganîmettir. Hele ki gariplerin duâsını, buyurdu.

Ve ekledi:
- Duâ almayan, arzusuna kavuÅŸamaz.

Sordular:
- Kimlerin duâsını alalım efendim?

- Özellikle anne ve babanızın. Anne-babanın evlâdına duâsı, Peygamberin ümmetine duâsı gibidir. Onların duâsını alanın sırtı yere gelmez, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Bedduâsını alanlarsa, dünyada da iflah etmez, âhirette de.