Cüneyd-i BaÄŸdâdî hazretlerinin gözünde bir rahatsızlık olmuÅŸtu. Hristiyan bir tabip muayene ettikten sonra;
- Birkaç gün gözünüze su deÄŸdirmeyin, dedi.

Hazret-i Cüneyd;
- İyi ama, su değdirmeden nasıl abdest alacağım? dedi.

- Onu bilemem. Ama bu gözleriniz size lazımsa, hiç su deÄŸdirmeyeceksiniz.
O, yine abdest alıp, namaza durdu.
Sonra da seccadesinin üzerinde uyudu.

Uyandığında gözlerindeki aÄŸrının tamamen gitmiÅŸ olduÄŸunu farketti.
O esnada gaibden bir ses geldi kulağına.
- Ey Cüneyd, sen gözlerini Allah için feda ettin. O da gözlerindeki o aÄŸrıyı giderdi, deniyordu.

Tabip, bunu iÅŸitince;
- Ne yaptın da gözlerin iyileÅŸti? diye sordu.
O da, anlattı hadiseyi.

O bunu öÄŸrenince, daha çok ÅŸaşırıp, Cüneyd-i BaÄŸdâdî hazretlerine hayran oldu ve îmân edip, küfürden kurtuldu.

Sonra da;
- Hasta olan, senin gözlerin deÄŸil, meÄŸer benim kalbimmiÅŸ, dedi.

TOPRAK GÄ°BÄ° OL!

Bir gün bazı sevdikleri;
- Huzurlu olmanın sırrı nedir efendim? diye sordular.
- Halı gibi, toprak gibi olmaktır, buyurdu.

Ve daha açıkladı:
- Yâni nefsinizi ayaklar altına alacaksınız. Çünkü nefsin her arzusu, insanın aleyhinedir. O, iyilik yapmak istemez. Halıya ve topraÄŸa her gün binlerce insan basar geçer de, onlar yine ses çıkarmaz, ÅŸikâyetçi olmazlar, öyle deÄŸil mi?

- Evet hocam.
- İşte huzurlu olmanın yolu budur. Kişiyle değil, işiyle uğraşanlar, huzurlu olurlar.