Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin cenazesini yıkayan kişi, suyu, bu zâtın gözlerinin içine ulaştırmak için çok uğraştıysa da başaramadı.
Zira açmıyordu gözlerini.

O sırada bir ses duydu gaibden:
- Ey kişi, kendini yorma. O gözler, Allah'ın aşkı ile kapanmıştır ki, Rabbinin didarını görmeden açılmazlar! diyordu.

Mübarek cenazesi yıkandı, kefenlendi.
Ve namazı kılınıp defnedildi.

Sevdiklerinden biri Onu rüyada görüp;
- Münker ve Nekir'e ne cevap verdin? diye sordu.

Buyurdu ki:
Münker-Nekir melekleri kabrime gelip;
- Rabbin kim dînin nedir? diye sordular.

Onlara dedim ki:
Hak teâlâ, kalu-belâ'da benim rûhuma;
- Ben sizin Rabbiniz değil miyim? diye sormuştu.

Ben de cevap olarak;
- Evet yâ Rabbî, elbette sen bizim Rabbimizsin, demiştim.

Sonra onlara dönüp;
- Şimdi, tekrar niçin soruyorsunuz? dedim.

Melekler birbirine bakıp;
- Doğru diyor, dediler.
Ve mezarı terk ettiler.

DÜNYA İÇİN ÇALIŞMAK

Bir gün de genç biri bu zâta gelip;
- Bir şey sorabilir miyim? dedi.
- Tabii evlâdım, sor, buyurdu.

- Dünya için çalışmak günah mıdır efendim?
- Hayır. Bilakis helâl lokma yemek için çalışmak ibâdettir.

Delikanlı şaşırdı:
- Dünya malı kötü değil mi yâni efendim?
- Hayır, mal kötü değildir.

- Kötü olan nedir peki efendim?
- Kötü olan, mal sevgisini kalbe sokmaktır evlâdım.