Sehl bin Abdullah Tüsteri hazretlerinin gençliÄŸinde annesinden çok mal kalmıştı kendisine.
Tamamını şehrin fakirlerine dağıttı.

Kimde ne alacağı varsa, onlara bağışlayıp hakkını helâl etti herbirine.
Sonra Kâbe'yi tavaf için yollara düÅŸtü.

Kendi kendine; "Ey nefsim, dünya ile iÅŸin kalmadı. Ä°flas ettin. Sana, bundan sonra âhiret lazım. Sakın dünyalık bir ÅŸey isteme benden. Ä°stesen de vermeyeceÄŸim" dedi.

Sonra Kûfe''ye vardı.
O gün balık ekmek istedi canı.
Ama yapmadı nefsinin bu arzusunu.

Az ilerde bir un deÄŸirmeni ve etrafında dönen bir dolap beygirini görüp, yanaÅŸtı deÄŸirmenciye:
- Åžu dönen beygir için ne ücret ödüyorsun?
- Ä°ki dirhem.
- Ben bu işi bir dirheme yaparım, dedi.

Adam;
- Peki yap, deyince, geçti atın yerine.

O gün akÅŸama kadar, su çekti deÄŸirmene.
AkÅŸam bir dirhem ücretini alınca, nefsinin istediÄŸi balık ekmekten aldı ve;

- Bak ey nefsim, istediÄŸin oldu. Sen de Hak teâlâ'ya ibâdet yapacaksın. Benden günah bir ÅŸey isteme sakın, zira kavuÅŸamazsın, dedi.

Ä°MAN NEDÄ°R?

Bir gün de bazı sevdikleri;
- Îmân nedir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Îmân, Peygamber Efendimizden gelen haberlere, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiÄŸi gibi inanmak ve inandığını söylemektir, buyurdu.

Sordular yine:
- Îmân artar ve azalır mı efendim?
- Ä°mâm-ı âzam hazretleri, "Îmân, kalbin tasdik etmesi, kabul etmesi, inanması demektir ki, inanmanın azı çoÄŸu olmaz" buyururuyor.