Sırri-yi Sekati hazretleri Evliyânın büyüklerindendir.
Bu zât, yaÅŸadığı bir hadiseyi ÅŸöyle anlatıyor:
Çarşı içinde bir dükkanım vardı ki, orada alım-satım iÅŸiyle uÄŸraşıyordum.

Bir akÅŸam evde otururken;
- Çarşı yanıyor! diye bir haber geldi.

KoÅŸup gittim.
Bütün dükkanlar yanmış, yalnız benim dükkanım yanmamıştı.
Gayri ihtiyari sevinip, "Elhamdülillah!" dedim.
Ama sonra toparlandım.

Başımı öne eÄŸip, utandım kendimden.
Zira diÄŸer Müslüman kardeÅŸlerim üzüntülüydü.
"Onlar üzüntülüyken ben nasıl seviniyorum?" diye çok piÅŸman oldum.

Halbuki ben de üzülmeliydim.
Onların derdiyle dertlenmeliydim.

Odaya kapanarak;
- Ey nefsim, sen nasıl Müslümansın ki, kendi menfaatini düÅŸünür, baÅŸkasını düÅŸünmezsin, dedim.

O kadar piÅŸman oldum ki, ömrüm boyunca unutmadım bu hatâmı.

SONSUZ ÅžÜKRETMELÄ°YÄ°Z

Bu zât, bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, herkes "bir" ÅŸükrediyorsa, biz "sonsuz" ÅŸükretmeliyiz, buyurdu.

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü biz Ehl-i sünnet âlimleri'ni tanıyıp onları sevdik. Onların sayesinde hakkı bâtıldan ayırır olduk. Dünyada bundan büyük nîmet yoktur ve olamaz.

Åžöyle devam etti:
- Bir mümin, dünyanın öbür ucunda "hakiki bir Ä°slâm âlimi"nin bulunduÄŸunu öÄŸrense, her ÅŸeyini satıp yol parası yaparak, onun yanına gitmesi farz olur.

Ve ekledi:
- Ama biz, hiç aramadan, bedava kavuÅŸtuk bu nîmete. Onun için sonsuz ÅŸükürler olsun Rabbimize.