Hallac-ı Mansur hazretlerinin asıl adı Hüseyin bir Mansur'dur.
Kalbi, Hak teâlâ'nın aşkı ile yanar, şiddetli mücahede ve riyazet yapardı.
Nefsi bir şey istese yapmaz, ama istemediklerini hemen yapardı.
Her gün, bin rekat namaz kılardı.
Bu âdetini hiç bozmamış, yalnız öldüğü gece, beşyüz rekat kılmıştı.

Bazı sevenleri;
- Efendim, bu yüksek dereceye erişmişken niçin bu kadar çok ibâdet yapıyorsunuz, dediler.

Cevabında;
- Bir kul Rabbine dost olursa, Ona ibâdetten başka hiç birşeyden tad almaz, buyurdu.

NİÇİN HALLAC DENİLDİ?

Bu zât, bir gün Hallac, yâni pamuk atıcısı olan bir tanıdığının dükkanına gitmişti.
Dükkan sahibi bir iş için çıktı dükkandan.
O çıkınca, şöyle bir baktı pamuklara.
Peşinden, eliyle bir işaret yaptı.

O anda pamuk ile çekirdek ayrıldı.
Az sonra geldi dükkan sahibi.
Gördü ki, bir günlük iş, bir anda halledilmiş.

Bu hadiseden sonra, ona Hallac dediler.
Yoksa mesleği bu değildi mübarek zâtın.

ÖRNEK İNSAN NASIL OLUR?

Bir gün de;
- Örnek insan nasıl olur efendim? diye sordular bu zâta.

Cevaben;
- Örnek insan odur ki, din için, insanlara hizmet için kendini feda etmiştir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Yâni insanlara faydalı olmak için kendi zararını düşünemez. Nitekim hadîs-i şerîfte mealen; "Bir kimseye deli denilmedikçe îmânı kâmil olmaz" buyuruldu.