Hallac-ı Mansur hazretlerinin asıl adı Hüseyin bir Mansur'dur.
Kalbi, Hak teâlâ'nın aÅŸkı ile yanar, ÅŸiddetli mücahede ve riyazet yapardı.
Nefsi bir şey istese yapmaz, ama istemediklerini hemen yapardı.
Her gün, bin rekat namaz kılardı.
Bu âdetini hiç bozmamış, yalnız öldüÄŸü gece, beÅŸyüz rekat kılmıştı.

Bazı sevenleri;
- Efendim, bu yüksek dereceye eriÅŸmiÅŸken niçin bu kadar çok ibâdet yapıyorsunuz, dediler.

Cevabında;
- Bir kul Rabbine dost olursa, Ona ibâdetten baÅŸka hiç birÅŸeyden tad almaz, buyurdu.

NÄ°ÇÄ°N HALLAC DENÄ°LDÄ°?

Bu zât, bir gün Hallac, yâni pamuk atıcısı olan bir tanıdığının dükkanına gitmiÅŸti.
Dükkan sahibi bir iÅŸ için çıktı dükkandan.
O çıkınca, ÅŸöyle bir baktı pamuklara.
Peşinden, eliyle bir işaret yaptı.

O anda pamuk ile çekirdek ayrıldı.
Az sonra geldi dükkan sahibi.
Gördü ki, bir günlük iÅŸ, bir anda halledilmiÅŸ.

Bu hadiseden sonra, ona Hallac dediler.
Yoksa mesleÄŸi bu deÄŸildi mübarek zâtın.

ÖRNEK Ä°NSAN NASIL OLUR?

Bir gün de;
- Örnek insan nasıl olur efendim? diye sordular bu zâta.

Cevaben;
- Örnek insan odur ki, din için, insanlara hizmet için kendini feda etmiÅŸtir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Yâni insanlara faydalı olmak için kendi zararını düÅŸünemez. Nitekim hadîs-i ÅŸerîfte mealen; "Bir kimseye deli denilmedikçe îmânı kâmil olmaz" buyuruldu.