Hallac-ı Mansur "rahime-hullahü teâlâ", bir gün dörtyüz kiÅŸiyle Hac yoluna çıkmıştı.
Bir miktar yol gidince, hepsi çok acıktı.

Bunu bu zâta söyleyip;
- Efendim, şimdi kelle kebabı olsaydı yerdik, dediler.

Hemen bir elini arkasına uzattı.
Ve taze pişmiş, "iki pide" ile bir "kelle kebabı" alıp verdi birine.
Sonra bir daha uzanıp, "iki pide", bir "kelle kebabı" daha alıp verdi ikincisine.

Sonra üçüncüsüne.
Böylece o "dörtyüz kiÅŸi"nin tamamına ikrâm etti bu pide ve kebaptan.

Onlar kebapları yiyip;
- Åžimdi de taze hurma istiyoruz efendim, dediler.

Otururken ayağa kalktı ve;
- Hurma mı istiyorsunuz? buyurdu.
- Evet efendim.

- Öyleyse aÄŸaç diye beni silkeleyiniz! buyurdu.

Dediğini yaptılar.
O anda o kadar çok taze hurma döküldü ki yere, o dörtyüz kiÅŸi yedi de, bitmedi yine.

NASÄ°HAT DÄ°NLEMÄ°YORLAR

Bir gün de biri bu zâta gelip;
- Efendim, çocuklarıma nasihat ediyorum, dinlemiyorlar. Acaba sebebi nedir? diye sordu.

Cevabında;
- Bir nasihat dinlenmiyorsa, bunun iki sebebi vardır, buyurdu.

Sordular:
- Onlar nedir hocam?
- Ya dinleyenlerin kalbleri günah iÅŸlemekten kararmıştır. Ya da nasihat eden, söylediÄŸini kendi yapmıyordur.

Adam düÅŸünceye daldı ve
- Ben söylediklerimi yapmıyorum, diye mırıldandı yavaÅŸça.

Buyurdu ki:
- Öyleyse sebep budur.