Abdülkahir Sühreverdi hazretlerinin ziyaretine üç yahudi ile üç hıristiyan geldi bir gün.
Onlara süt ikrâm edip;
- Yâ Rabbî, bunlara hidâyet nasib eyle, diye duâ etti içinden.

O sütten, bir yudum içenin kalbi deÄŸiÅŸti.
Birer birer Åžehâdeti okuyup Müslüman oldular.

Kendileri de anlamadı ne olduğunu.
Bir dakika içinde sonsuz Cehennem'den kurtulmuÅŸlardı.

ET DİYOR Kİ, BEN LEŞİM

Biri de ÅŸöyle anlatıyor:
Bir gün Abdülkahir Sühreverdi hazretleriyle çarşıda dolaşıyorduk.

Derken bir kasap dükkanının önünden geçiyorduk ki, mübarek zât durdu ve dükkandaki bir eti göstererek;
- Åžu et bana, ben leÅŸim diyor, buyurdu.

Kasap da duydu bu konuşmayı.
Üzüntüsünden bayılıp düÅŸtü.

Ayılınca;
- Evet, o et gerçekten leÅŸti, dedi.
Yâni Besmelesiz kesilmiÅŸti hayvan.

Sonra bu zâta dönerek;
- Tövbe ediyorum ve bir daha böyle bir ÅŸey yapmayacağıma söz veriyorum, dedi.

NASIL BAÅžARDINIZ?

Bir gün de;
- Nasıl muvaffak oldunuz? diye sordular bu zâta.
- Bir hadîs-i ÅŸerîfe yapışmak suretiyle, buyurdu.

- O hangi hadîs-i ÅŸerîf efendim?
- Helekel müsevvifun buyurdu.

Ve ekledi:
- Yâni Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Ä°yi iÅŸleri sonraya bırakanlar ziyan etti" buyuruyor. Ben bu hadîs-i ÅŸerîfe uyarak bu günün iÅŸini yarına bırakmadım.