Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, bir gün talebeleriyle sohbet ediyordu ki, gencin birinin abdest tazelemesi icab etti.
Ancak çıkmak hayli zordu.
Zira izdiham vardı camide.

Gavs-ı âzam anladı talebenin sıkıntısını.
Ona bir nazar edince, genç bir sahrada buldu kendini.
Hem de bir çeÅŸme başında.

"Bu, hocamın bir kerameti" dedi içinden.
ÇeÅŸmeden abdest alır almaz kendini camide buldu yine.
Gördü ki, Gavs-ül âzam vaz ediyor.
Başladı dinlemeye.

ACELE AÅžAÄžI Ä°NDÄ°

Bir gün de Gavs-ül âzam hazretleri camide sohbet ediyordu ki, bir ara durdu ve hızla aÅŸağı indi kürsüden.
Ayakta el bağlayıp, edeble durdu.

Sonra çıkıp devam eti sohbete.
Cemaat bunu görüp bir ÅŸey anlamamışlardı.

Önde oturanlardan biri;
- Efendim, biraz önce ne oldu ki, kürsüden acele aÅŸağı indiniz? diye sordu.

Cevaben;
- Resûlullah Efendimiz'i gördüm. Ondan hayâ edip, hızla yere indim. Bazı ÅŸeyler buyurup giderken; "Çık yerine, vazına devam et!" buyurdular.
Emre uyarak tekrar çıktım.

EN AKILLI Ä°NSAN

Bir gün de gencin biri;
- Ä°nsanların en akıllısı kimdir efendim? diye sordu bu zâta.

Büyük Velî;
- Ölüme hazırlanandır, buyurdu.

- En ahmak olanı kimdir efendim?
- Dünyaya düÅŸkün olandır.

- Peki, en zengini kimdir efendim?
- Kanaat edendir.