Müslim bin Yesar "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır.
O, ilâhî bir aşka tutulmuştu ki, Rabbinin rızâsı'ndan başkaca bir maksadı yoktu.
Öyle huşu ile namaz kılardı ki, Allah korkusu'ndan titrerdi her âzâsı.

Benzi beti sararır,
Çoğu zaman ağlardı.
Rabbinden çok korktuğu, yüzünden okunurdu.

Bir gün sevdikleri;
- Allah'ın lütfu boldur, niçin bu kadar çok korkuyorsun? diye sordular.

Cevaben;
- Bir kimse bir şeyden korkarsa, ondan kurtulmak için çalışır, gayret eder, öyle değil mi? diye sordu.

Dinleyenler;
- Evet öyledir efendim, dediler.

Sordu yine:
- Bir kimse de birşeye kavuşmak isterse, o da bunun için çalışır, değil mi?
- Elbette efendim.

Buyurdu ki:
- İşte benim korktuğum şey Cehenneme girmek'tir ki, bu ateşten kurtulmak için ne kadar gayret etsem, azdır. En çok istediğim şey ise, sonsuz olarak Cennete girmek'tir ki, buna kavuşmak için de ne kadar çalışsam, azdır.

KİM HAYÂ EDERSE…

Bir gün de sohbetinde;
- Bir kimse, Allah'tan hayâ etse, Allah da, ona azap yapmaktan hayâ eder. O, Allah'a ne kadar itaat ederse, insanlar da o kadar ona itaat ederler, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Kim ne kadar Allah'tan korkarsa, Allah'ın kulları da ondan o kadar çekinir ve korkarlar. Kim Rabbinin her emrini aziz tutarsa, Allahü teâlâ da mahşer günü onu aziz tutar. Ve kim gençliğinde yaşlılara hizmet ederse, kendisi yaşlanınca da gençler ona hizmet ederler.