Salih bin BeÅŸir "rahime-hullahü teâlâ", tâbiînin büyüklerindendir.

O devrin halîfesi Mansur, bu zâta;
- Bana bir nasihat edin de saltanat iÅŸlerini ona göre yapayım, diye rica etti.

Cevaben;
- Ey halîfe, sana tavsiyem ÅŸudur ki, Allah'ın kullarına merhametli ol. Ahlâkını Resûlullah Efendiniz'in ahlâkıyle süsle. Her iÅŸinde Allah'tan kork ve titre. Adaleti elinden bırakma, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ey halîfe, milletine zulüm yapmaktan kork, onlara acı. Yoksa, Peygamberimiz senden dâvâcı olur.

Bu nasihatlar çok tesir etti halîfeye.
Bir kese altın hediye etti.
Ancak kabul etmedi mübarek zât.

Elinin tersiyle itti keseyi.
Mansur, bunu görünce, baÅŸladı aÄŸlamaya.
Hem de gözyaÅŸları dökerek.

BEDAVA KAVUÅžTUK

Bir gün de sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim, bir mümin, dünyanın öbür ucunda hakiki bir Ä°slâm âlimi'nin bulunduÄŸunu öÄŸrense, her ÅŸeyini satıp yol parası yaparak, onun yanına gitmesi farz olur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ama biz bedava kavuÅŸtuk bu nîmete. Hem de hiç aramadan. Onun için sonsuz ÅŸükürler olsun Rabbimize.

EN Ä°YÄ° Ä°NSAN

Bir gün de;
- Ä°nsanların en iyisi kimdir efendim? diye sordular bu zâta.

Cevaben;
- En iyi insan, Allah için insanlara dînini öÄŸretendir, buyurdu.

- Peki en alçağı kimdir hocam?
- En alçağı da, din kisvesi altında dünya menfaati saÄŸlayandır.