Ahmed bin Mesruk hazretleri, Horasan'da yetişen büyük Velîlerdendir.
Haramdan öyle çok kaçardı ki, bu yüzden bir çok mubahı da terk ederdi.

Onu gören, Evliyâ olduğunu anlardı.
Her işte Allahü teâlânın rızâsını düşünür; "Yâ ilâhî, bizi ateşte yakma!" diye yalvarırdı.
Kalbini Allah sevgisi sarmıştı.

Sevdiklerine;
- Bir muhabbet, Allah için değilse, o sevgi, onun için öldürücü zehirdir, buyururdu.

ER GEÇ PİŞMAN OLUR

Bir gün sohbetinde;
- Kardeşlerim, bir gönül, Allah'tan gayrisine tutulmuşsa, yıkılmış demektir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bir kul, Rabbinden gayri bir şeyden haz duyarsa, o şey, onun için dert ve maraz olur. Ve kim Allah'tan başkasına yakınlık duyarsa, er veya geç pişman olur.

ÂHİRETTE NELER SORULACAK?

Bir gün de bu zâta;
- Âhirette bize neler sorulacak efendim? diye sordular.

Cevaben;
- Dört şey, buyurdu. Vücudunu nerede eskittiği, vaktini nerede harcadığı, ilmini nerede kullandığı ve parayı nereden kazanıp nereye sarfettiği.

Sordular:
- Hocam, bazıları hem namaz kılıyor, hem de kötü işler yapıyor. Buna ne dersiniz?

Cevabında;
- İnsanı kötülüklerden ancak kabul olan namaz korur, buyurdu.

- Hangi namaz kabul olur efendim?
- Farzlarına, vaciblerine, sünnetlerine hatta müstehaplarına tam uyarak kılınan namazı Allahü teâlâ kabul eder. O kişi istese de kötülük yapamaz artık.