Ebû Türab Nahşebi hazretlerinin komşusu olan günahkâr genç, halisen tövbe edip rûhunu teslim etmişti.

Bu büyük zât anlatıyor:

O gencin yanından ayrılıp eve geldim.
O gece Resûlullah Efendimiz'i gördüm rüyada.

Allahın Resûlü bana bakıp;
- Yâ Ebâ Türab! Senin komşun olan günahkâr genç bu gece vefat etti. Allahü teâlâ onun tövbesini kabul etti. Derecesini yüceltip, beni onun ziyaretine gönderdi. Hatta pek çok Evliyâlar da o gence geldiler, buyurdu.

Ve ekledi:
- Yarın, sen de git, o gencin cenaze hizmetlerinde bulun.

- Başüstüne yâ Resûlallah, dedim.
Ve uyandım.
Tam namaz vaktiydi.

O ara küçük kızımın hüngür hüngür ağladığını gördüm.
- Kızım, niçin ağlıyorsun? dedim.

Cevabında;
- Babacığım hani bir genç vardı ya, senin yanında tövbe etmişti. O, bu gece vefat etmiş, rüyada söylediler ve "Kim onun cenazesinde bulunursa, her duâsı kabul olur" diye bildirdiler, dedi.

Ve yalvardı:
- Ne olur babacığım, izin ver, ben de onun cenazesinde bulunayım.
- Peki kızım, dedim.

Birlikte camiye giderken, çok yaşlı bir kadın, bastonuna dayanmış iki büklüm halde camiye doğru gidiyordu.

Beni görünce;
- O genç vefat etmiş. Bana rüyada söylediler. Ayrıca o genç hakkında; "Kim onun cenazesinde bulunursa, Hak teâlâ onu da affedecek" diye müjde verdiler, dedi.

Meğer aynı rüyayı herkes görmüş o gece.
Namazına akın akın insanlar geldi.
Öyle kalabalık oldu ki, iğne atsan, yere düşmezdi sanki.