Ebû Türab NahÅŸebi hazretlerinin komÅŸusu olan günahkâr genç, halisen tövbe edip rûhunu teslim etmiÅŸti.

Bu büyük zât anlatıyor:

O gencin yanından ayrılıp eve geldim.
O gece Resûlullah Efendimiz'i gördüm rüyada.

Allahın Resûlü bana bakıp;
- Yâ Ebâ Türab! Senin komÅŸun olan günahkâr genç bu gece vefat etti. Allahü teâlâ onun tövbesini kabul etti. Derecesini yüceltip, beni onun ziyaretine gönderdi. Hatta pek çok Evliyâlar da o gence geldiler, buyurdu.

Ve ekledi:
- Yarın, sen de git, o gencin cenaze hizmetlerinde bulun.

- BaÅŸüstüne yâ Resûlallah, dedim.
Ve uyandım.
Tam namaz vaktiydi.

O ara küçük kızımın hüngür hüngür aÄŸladığını gördüm.
- Kızım, niçin aÄŸlıyorsun? dedim.

Cevabında;
- Babacığım hani bir genç vardı ya, senin yanında tövbe etmiÅŸti. O, bu gece vefat etmiÅŸ, rüyada söylediler ve "Kim onun cenazesinde bulunursa, her duâsı kabul olur" diye bildirdiler, dedi.

Ve yalvardı:
- Ne olur babacığım, izin ver, ben de onun cenazesinde bulunayım.
- Peki kızım, dedim.

Birlikte camiye giderken, çok yaÅŸlı bir kadın, bastonuna dayanmış iki büklüm halde camiye doÄŸru gidiyordu.

Beni görünce;
- O genç vefat etmiÅŸ. Bana rüyada söylediler. Ayrıca o genç hakkında; "Kim onun cenazesinde bulunursa, Hak teâlâ onu da affedecek" diye müjde verdiler, dedi.

MeÄŸer aynı rüyayı herkes görmüÅŸ o gece.
Namazına akın akın insanlar geldi.
Öyle kalabalık oldu ki, iÄŸne atsan, yere düÅŸmezdi sanki.