Hübeyret-ül Basri "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır.
Bir gece aÅŸk-ı ilâhîyle aÄŸlıyordu ki, gaibden kulağına bir nida geldi.
- Ey Hübeyr! Bütün günahların maÄŸfiret edildi. Git, Huzeyfe-i Mer'aÅŸi'ye hizmet et! deniyordu.

Bu mânevî iÅŸaretle o gün düÅŸtü yola.
Ve gidip katıldı bu zâtın halka-i tedrisine.
Bir seneye varmadan, tam yetiÅŸti,

Ve mutlak icazet aldı hocasından.
Dünya muhabbeti'ni, attı gönlünden.
Devamlı aÄŸlar ve yaÅŸ dökerdi gözünden.

O kadar ki, insanlar hâline acır;
- Bu zâtın eceline az kaldı, derlerdi.

Onun tek düÅŸüncesi, ölüm ve âhiretti.
Tek gayesi, insanları ateşten kurtarmaktı.

Bu gaye uÄŸruna geçirdi her gününü.
Ve bu hizmette tamam etti bir ömrünü.

NASÄ°HAT DÄ°NLEMÄ°YORLAR

Bir gün biri gelip;
- Efendim, çocuklarıma nasihat ediyorum, ama dinlemiyorlar. Acaba sebebi nedir? diye sordu.

Cevaben;
- Bir nasihat dinlenmiyorsa, bunun iki sebebi vardır, buyurdu.

Adam sordu:
- Onlar nedir efendim?
- Ya dinleyenlerin kalbleri günah iÅŸlemekten kararmıştır. Ya da nasihat eden, söylediÄŸini kendi yapmıyordur.

Adam düÅŸünceye daldı ve
- Ben söylediklerimi yapmıyorum, dedi yavaÅŸça.

Buyurdu ki:
- Öyleyse sebep budur.

Bir gün de cemaatine;
- Kimseye kötü gözle bakmayın. Çünkü sonu ne olur, bilinmez. Bir kimse, ömür boyu "îmânlı" yaÅŸar da, son anda tersine dönebilir. Yahut bir ömür "küfür"de geçer de, son anda "îmân"la âhirete gidebilir, buyurdu.