Seyyid Ebül Vefa hazretleri BaÄŸdat'ta bir camide kısa bir sohbet yapmıştı.
Cemaate öyle çok tesir etti ki, kalb gözü açıldı dinleyenlerin.
Mest oldular.

Sultan, tebdil-i kıyafetle gelip, bütün cemaati nura gark olmuÅŸ ve kendinden geçmiÅŸ halde görünce, ÅŸaÅŸkın halde saraya geldi ve vezirine;
- Bir kabın içine bir miktar "Hamur" koyup, Ebül Vefa'ya götür ve kendisine; "Sultanımızın sana selâmı var. Erkek ve kadınlardan bir meclis kurmanı istiyor" de! diye emretti.

Baş vezir, hamur kabıyla geldi huzura.
Ancak büyük Velî'nin heybet ve azametinden korkup, söyleyemedi sultanın dediÄŸini.

Fakat Ebül Vefâ hazretleri;
- Yakın gel ey vezir! Sultan bize yaÄŸ ve bal mı gönderdi? buyurdu.

BaÅŸ vezir;
- Hayır efendim, deyip uzattı kutuyu.

Ama kutu açılınca ÅŸaÅŸkına döndü.
Zira yaÄŸ ve bal vardı kutunun içinde.

Büyük Velî vezire dönüp;
- Sultan bizden, erkek ve kadınlardan bir meclis kurmamızı mı istiyor? diye sordu.

Vezir, şaşkın bir halde;
- Evet efendim, dedi.

Mübarek zât, içerden bir kutu getirip baÅŸvezire uzattı ve;
- Bu kutuyu sultanınıza ver. Cevabımız, bu kutunun içindedir, buyurdu.

Vezir, arzetti o kutuyu sultana
Kutunun içinde bir miktar "AteÅŸ koru" ile biraz "Pamuk", ikisinin arasına da bir küme "Kar" yerleÅŸtirmiÅŸti mübarek zât.

Demek istemişti ki; Erkeklerin şehveti, "Ateş koru"na benzer, kadınlarınki ise "Pamuk" gibi olup, bir yerde durmaları tehlikelidir. İkisinin arasına "Kar" konursa, ateş pamuğu yakamaz.
Sultan bu manzarayı görünce, bundaki "ince mânâ"yı anladı. Ama inadından vazgeçmedi.