Seyyid Ebül Vefa hazretlerinin huzuruna, bir gün sevdiği bir tüccar gelerek;
- Efendim, izin verirseniz ticari bir sefere çıkacağım, diye arzetti.

Büyük Velî;
- İyi olur. İnşallah çok para kazanır ve afiyetle geri dönersin, buyurdu.

Adamcağız;
- İnşallah efendim, dedi.
Ve elini öpüp ayrıldı huzurundan.

Ancak o gün bir tanıdığına rastlayıp, ona da sordu bu meseleyi:
- Ticari bir sefere çıkmayı düşünüyorum. Ne dersin?
- Bana soruyorsan, gitme derim.

- Neden?
- Ne bileyim yollar tehlikeli. Eşkıya falan.

Kafası karıştıysa da Ebül Vefa hazretlerinin sözüne uyarak çıktı sefere. Çok para kazanıp dönerken bir handa konakladı ve gece rüyasında eşkıyanın hanı basıp bütün malını aldıklarını gördü.

Çok üzüldü, perişan oldu.
Ancak uyanınca, rüya olduğunu anlayıp çok sevindi.
Ve sürur içinde gelip, Ebül Vefa hazretlerini ziyaret etti.

Büyük Velî sitem etti kendisine:
- Sefer için bize sormuştun. Tekrar başkasına neden sordun?
Mahcubiyetinden önüne baktı.

Büyük Velî;
- Bir iş, bir Allah adamına danışılıp yapılırsa, o işin neticesi şer olsa bile, bu istişarenin bereketiyle hayra dönüşür, buyurdu.

Ve şöyle devam etti:
- Sen o handa yatıp da bir rüya görmüştün ya. Hani eşkıya saldırmış ve ne kadar malın varsa hepsini almışlardı.

- Evet efendim.
- Bize danışmasaydın öyle olacaktı işte. İstişarenin bereketiyle o şer, hayra tebdil oldu. Şimdi anladın mı sorup da yapmanın ehemmiyetini?

- Anladım efendim.