Adiyy bin Müsafir hazretleri, bir gün hizmetçisine;
- Filânca adaya git. Orada bir mescit göreceksin. İçerdeki kimseye benden selâm söyle ve "Sen kendi işine bak, kimseye karışma!" diye söyle ona, dedi.

Ve ardından;
- Gözünü kapat ve aç! buyurdu.

Hizmetçi gözünü kapayıp açtığında, o adada buldu kendisini.
Mescidi görüp girdi içeri.
Duvar dibinde bir ihtiyar vardı.

Ona yaklaşıp;
- Ben Musul'dan geliyorum, dedi. Adiyy bin Müsafir hazretleri size selâm ediyor ve; "O kendi işine baksın. Başkasının işine karışmasın" buyurdu.
O, bunları duyunca başladı ağlamaya.

Sordu hizmetçi:
- Niçin ağlıyorsunuz?

- Şimdi, bir Müslümana su-i zan ediyor ve; "O kişi niçin böyle yapıyor ki?" diyordum içimden. Bu düşünce kalbime yeni gelmişti ki, seni gördüm karşımda. Cenâb-ı Hak senden ve o büyük Velî'den râzı olsun. Sen de o zâta benden selâm söyle, dedi.

Hizmetçi
- Olur söylerim, dedi.

Sonra gözünü yumup açtığında, Musul'da, Adiyy bir Misafir hazretlerinin yanında buldu kendini.
Adamın selâmını arzetti büyük Velî'ye.

TÖVBE EDİN!

Bir gün de, bazı sevdikleri;
- Efendim, isteklerimize kavuşmak için bize ne tavsiye edersiniz? diye sordular.

Cevabında;
- Tövbe edin, buyurdu.

- Niye tövbe edelim ki efendim?
- Siz isteklerinize kavuşmak istemiyor musunuz?

- Evet efendim, istiyoruz.
- Öyleyse tövbe edin. Tövbenin açmadığı kapı yoktur.