Adiyy bin Müsafir hazretlerinin huzuruna bir sevdiği gelerek;
- Efendim uzun bir yolculuğa çıkacağım, duânızı almaya geldim, diye arzetti.

Adiyy hazretleri;
- Selâmetle git. Yolda önüne vahşi hayvanlar çıkarsa, onlara hitâben; "Ey hayvanlar! Adiyy bin Müsafir'in emriyle önümden çekilin!" diye nida et, buyurdu.

Ve ekledi:
- Denizde yolculuk yaptığında fırtınaya tutulup, dalgalar yükselirse; "Ey deniz! Adiyy bin Müsafir'in emriyle sâkin ol!" diye nida eyle.

O kimse;
- Peki efendim, deyip çıktı yola.

Gerçekten ıssız bir yerden geçiyordu ki, vahşi hayvanlar çıktı önüne. Bu zâtın tembihini hatırlayıp;
- Çekilin önümden! diye bağırdı.

O anda mıh gibi durdular yerlerinde.
Başları önlerinde ve mahcubiyet içinde terk ettiler o yeri.
Hem de geri geri.
Sonra gidip bindi bir gemiye.

Bir müddet sonra kuvvetli bir fırtına koptu âniden.
Dalgalar, dağlar gibi yükselince, hatırladı yine o büyük zâtın tembihini. Gemileri neredeyse batıyordu ki; "Ey deniz sâkin ol!" diye seslendi.

O anda deniz sâkinleşti.
Rüzgar durdu.
Dalgalar duruldu.
O da kurtuldu tehlikeden, yolcular da.

ÖNCE DÎNİNİZİ ÖĞRENİN!

Bir gün de, bazı gençlere;
- Önce dîninizi öğrenin, buyurdu.

Gençler;
- Nereden öğrenelim efendim? dediler.
- Yalnızca "Ehl-i sünnet âlimleri"nin kitaplarından, buyurdu . Çünkü bu âlimler nakli esas alırlar. Başkaları kendi kafasından da yazar ve söylerler ki, on para bile etmez.