Alî bin Heyti hazretleri bir gün bir yere giderken bir hurma aÄŸacı'nın altında oturdu. YorulmuÅŸ ve acıkmıştı.
Yiyecek bir şey de yoktu yanında.
Üstelik hurma mevsimi de deÄŸildi.

Ama oraya oturur oturmaz canlandı o hurma ağacı.
Yeşillenip meyveyle doldu dalları.
Taze hurmalarla doldu aÄŸaç.

Bu hâli kendisi de görüp, çok mahcup oldu Allahü teâlâdan.
Utancından yüzü kızardı.
Yemek için kalkıyordu ki, lüzum kalmadı kalkmasına.

Dallardan biri eÄŸildi.
O da oturduğu yerden kolayca alıp yedi o taze hurmalardan.
Ve devam etti yoluna.

HALÄ°S MÜMÄ°N NASILDIR?

Bir gün bu zâta;
- Halis mümin nasıl olur efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Halis mümin, kimseyi fena bilmez. kimsenin ardından konuÅŸup da gıybet etmez, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Halis mümin odur ki, elinden ve dilinden hiç kimse zarar görmez onun. Ä°nsanlar rahatlıkla yanına giderler. Çünkü ondan bir zarar gelmeyeceÄŸini iyi bilirler.

Ve özetledi:
- Yâni kimin yanına rahat gidiliyorsa, o, Allah indinde "iyi insan"dır. Kime de rahat gidilmiyorsa, bu da onun "kötü insan" olduÄŸunun alametidir.

Bir gün de tövbe etmekten sordular.
- Ey insanlar, tövbeyi bir an bile geciktirmeyin ki, tövbe etmeden önce ölebilirsiniz, buyurdu.

Ve ekledi:
- Tövbeyi sonraya bırakanlar, muhakkak piÅŸman olur. Zira ecel, çok vakit ânî gelip yakalar.