Alî bin Vehb-i Sincari hazretleri zamanında, Hemedan'da bir kimse vardı ki, melekut âlemini görüyordu.

Ancak bir müddet sonra kaybetti bu hâlini.
Çok üzülüp, tövbe ve istiğfar etti hemen.
Bu hâlini tekrar kazanabilmek için bir Allah adamı aradı diyar diyar.

Nihâyet bu büyük zâtı tavsiye ettiler.
Çok sevinip, Hemedan'dan geldi bu Velî'yi ziyarete. Derdini söyleyip himmet ve yardımını rica etti.

O da kendisine;
- Üzülme. Eski hâlinden daha yüksek hallere kavuşursun inşallah, buyurdu.

Adam çok sevinmişti:
- Sahi mi efendim?
- İnşallah kardeşim. Gözünü kapat!

Adam gözünü kapatınca, melekut âlemini gördü yine.

Buyurdu ki:
- Bu, senin önceki hâlin. Bir daha kapat bakalım. Bu defa neler göreceksin.
Bir daha kapatınca, yerden tâ Arş'a kadar bütün âlemleri aşikâr gördü bu defa.

Son olarak;
- Gözünü aç ve bir adım at, buyurdu.
Adam gözünü açıp bir adım atınca, Hemedan'da buldu kendini.

EN BÜYÜK NİMET

Bir gün, bazı gençler gelip;
- Efendim, en büyük nîmet nedir? diye sordular bu zâta.

Cevabında;
- En büyük nîmet doğru îmândır, buyurdu.

- Nîmetin artması için ne yapmamız gerekir efendim?
- Şükretmemiz lazım.

- Îmân da artar mı ki hocam?
- Îmân artmaz. Ama sağlamlaşır, kuvvetlenir. Yâni îmânın nuru artar, parlaklığı çoğalır.

- Îmân nîmetine nasıl şükredilir efendim?
- Şükretmek, günah işlememekle olur.