Beka bin Batu hazretleri, Irak'ta yetişen Evliyâdandır.
Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri bu zâtı çok sever ve methederdi kendisini.

Bu zât, bir gün sahilde dinleniyordu.
O esnada uzaktan bir gemiyi gördü.

Ancak gemidekilerden bazısı içki içip ve nâra atarak rahatsız ediyorlardı diğer yolcuları.
Beka bin Batu hazretleri bunu firasetle anlayıp çok üzüldü.

Denizin kıyısından;
- Ey kaptan! Sustur şu insanları! diye seslendi.

Cenâb-ı Hak işittirdi bu sesi kaptana.
Ama o edebsizler susmayınca, Allah dostu gadaba geldi birden.

Bu defa;
- Ey deniz! Şu asi insanları içine al! diye seslendi.

O anda yükselmeye başladı deniz suları.
Ve başladı koca gemi sallanmaya.
İnsanları bir ölüm korkusu sardı o anda.

Derken gemi batmaya yüz tutmuştu ki, feryad-ü figana başladı bütün yolcular.
Tabii o edebsizler de.
Herkes can derdine düşmüştü ki, büyük Velî merhamete geldi yine.

Acıdı onlara.
Ve denizden yürüyerek gitti geminin yanına.
İnsanlar hayret nazarlarıyla seyrediyordu Onu.

Hatâlarını bilip, hepsi tövbe ettiler.
O, su üstünde namaz kıldı.

Ve ellerini kaldırıp;
- Yâ Rabbî, bu kullar pişman olup tövbe ettiler. Sen onları boğulmaktan kurtar! diye yalvardı.

Duâ bitmemişti ki, dalgalar durdu.
Deniz sâkinleşti.

Kurtulmuşlardı ölümden.
Dahası, az önce içki içip nâra atan o insanlar, talebesi oldular bu büyük Velî'nin.